Noorwegen

We hebben hoge verwachtingen van het land(schap) en staan vroeg op, omdat we er zin in hebben en omdat het nog een eindje toeren is naar de Ferry die ons naar de Noorse haven Kristiansand gaat brengen. Ik kan je alvast verklappen dit land is adembenemend en heeft onze hoge verwachtingen ruimschoots overtroffen.

We zoeken een plekje op het achterdek waar we Denemarken uitzwaaien. De jongens worden vervolgens onrustig en ik ga met ze het schip verkennen. Al snel vinden we een complete speelplaats met onder andere een klimmuur en een glijbaan, dikke pret. Hier doden we een flink aantal minuten. Nicky, die achter is gebleven op het dek, zal wel afvragen waar we blijven. De telefoons staan op vliegtuigmodus want anders gaat de verbinding via een satellietnetwerk wat erg prijzig moet zijn. Een berichtje sturen behoort dus niet tot de opties. Onze boys krijg ik met geen mogelijkheid eruit dus spreken we af dat ze daar blijven en op elkaar letten terwijl ik Nicky ff snel ga ophalen. Toch wel ff spannend, voor mij dan :)

We doen nog een rondje door de duty free waar mensen werkelijk waar trollies aan het volladen zijn met bier, frisdrank en andere lekkernijen. Zou het dan allemaal echt zo duur zijn? Onze eigen voorraadkasten puilen gelukkig uit dus we kunnen nog wel ff vooruit met eigen voorraad mocht het echt onbetaalbaar zijn. Nicky krijgt inmiddels het sms’je van welkom in Noorwegen van KPN. Ik zet de tel ook maar weer aan maar zag tot mijn schrik nog een netwerk met de naam “maritieme” ofzo. Dat bleken een paar hele dure appjes en push berichten die binnenkwamen, €31,74[e-1f923]

Mooie aan zo’n camperreis is dat je erg flexibel bent. We hebben naast de ferries DK->NO en S>DE niks vast staan. We hebben een globale route in ons hoofd maar dat is het. Maar dan rij je ineens van het ship af en hebben we een O shit momentje. Moeten we links of rechtsaf. Snel googled Nicky wat en besluiten we linksaf te slaan richting Mebø, waar je vrij mag kamperen 5km van Kristiansand. Hoppa er is nog plek ook en meteen hebben we zo’n heerlijk gevoel van avontuur. Er zijn geen voorzieningen zoals stroom of water maar wel een speeltuintje, een steiger en prachtig uitzicht over een uitmonding van de zee.

Twee Noorse jongen zijn van de steiger aan het springen. Dat willen wij natuurlijk ook. Het water is heerlijk beloven ze ons in vloeiend Engels. Snel de zwembroeken aan. Ze hebben ons voorgelogen is de voorlopige conclusie, het water is namelijk steenkoud. Of nou ja, laten we ze de voordeel van de twijfel geven. De Noren zijn wel wat gewend, dus voor hen zal dit vast lekker aangenaam zijn. We hebben tot nu toe trouwens erg veel geluk gehad met het weer. Als surfers rijden we net voor de (hitte)golf uit. Maar we profiteren zeker van de bovenste deel van het hogedrukgebied. Het is tot nu toe rond de 25 graden. Mijn bolletje is nog aardig rood van het slenteren door Legoland. Hopelijk zet deze trend door want net als Nederland staat Scandinavië niet bekend om z’n zonovergoten weer.

Om te voorkomen dat dit een soort “mooi weer” blog wordt zal ik niet alleen onze ups maar ook de downs met jullie delen. Er zitten dagen tussen waar onze jongens niet te genieten zijn. Ze gunnen en elkaar echt helemaal niks, treiteren elkaar continue en alles is een strijd. Beetje van het kaliber “zijn voeten zitten te dicht op de mijne” en ik moet perse hebben wat de ander heeft. We voelen ons soms echt politieagenten. Of het nou verveling is, het vele reizen of gewoon teveel tijd samen who knows maar klaar zijn we er soms wel mee. Ze zijn waarschijnlijk ook nog iets te jong om de ware schoonheid van dit land echt te kunnen waarderen. “Weer een stom meer bekijken ik wil in mijn pyjama in de camper blijven of op de iPad”.

De komende twee nachten parkeren we ons huisje op een camping aan het strand in Farsund en Ræge. Voetballen is dagelijkse kost en op de eerste camping is er ook een trampoline. Ondanks de beschreven downs hebben we het heerlijk! Elke dag een andere omgeving en uitzicht geeft een bepaald lastig te omschrijven gevoel. We rekenen onszelf gelukkig zo’n avontuur te kunnen ondernemen.

In Ræge voelde het alsof we werkelijk aan het einde van wereld zaten. Een prachtig wit strand. Met de kids rennen we van de duinen. Glenn proberen we te prikkelen met het doen van challenges. Op stenen en in grotten klauteren. Over een, vermoedelijk door een Duitser gegraven, kuil op het strand springen en zeemeeuwen besluipen etc. Die avond sluiten we af met een pizza in een strandtent. Het waait enorm aan zee, Nicky heeft vandaag de lange broek en trui alweer uit de kast getoverd. We worden die avond door een van de stevige wind schuddende camper in slaap gewiegd.

In bed zoeken we meestal nog even uit wat de bestemming/activiteit van de volgende dag gaat worden. We hebben onze zinnen gezet op Stavanger, wat naast de oliewinning, bekend staat om het prachtige Lysefjord met het adembenemende uitzichtpunt de Preikestolen. Een klif van 600 meter met, naar verluid, fenomenaal uitzicht. Je kan er zelfs op komen mits je bereid bent je te wagen aan een twee uur durende wandeling de berg op met een forse hellingspercentage. Nicky en ik hadden vroeger ongetwijfeld deze hike, zelfs op slippers, aangedurfd. Maar ja, inmiddels hebben we twee jongens op de wereld gezeten die staan beiden niet bepaald bekend als liefhebbers van wandelen. En inmiddels zo zwaar dat tillen geen doen meer is. Reisleidster Nicky heeft altijd een plan B. We pakken een fjordcruise. Wel de lusten, niet de lasten zeg maar. We spelen nog ff kort voor toerist in Stavanger en zetten onze reis voort.

Op naar Tau door de Ryfylketunnel en dat is er niet zomaar één. Maar liefst 14,4 kilometer lang. We zijn er achter dat je niet te laat moet arriveren bij je volgende camping. We hebben meerdere keren op het einde van de dag gezien dat kampeerders verder moeten trekken omdat er geen plek meer is. Eerste indruk is toch dat de Scandinaviërs alles goed voor elkaar hebben. Niet voor niks scoren ze hoog op de world happiness index van de VN. Het zijn zelf ook buitenmensen en zeker te vinden tussen de Duitsers en Nederlanders op de verschillende campings.

We klimmen die avond nog over de golfbrekers rondom te haven waar we die avond overnachten. Spelen een potje kaarten terwijl onze was nog rondtuimelde in de droger. Qua avondeten is het vaak beetje improviseren. Pannenkoeken en hotdogs staan op het menu. Geen culinaire hoogstandje maar de buikjes weer vol. Finn in slaap krijgen is vaak een hele uitdaging. Het is een avondmens. Glenn is doorgaans gelijk vertrokken maar Finn kan dikwijls nog een uur woelen en constant allerlei vragen stellen en opmerkingen maken: “wil je mijn kussen omdraaien” en “het duurt zo lang voordat het ochtend is” enzovoort. Het is soms vervelend maar toch ook ergens hilarisch. Zo had ie vanavond de opmerking nadat we hem, wellicht een beetje dwingend, aangegeven hadden dat half 11 toch wel echt tijd is om te gaan slapen. “Ik wil niet dat jullie zo streng voor me zijn, ik ben de kleinste” dan lig je zelf toch ineens schaterend in bed. De dag ervoor ook zo’n parel. “Misschien moeten we wel een ijsje gaan eten omdat ik het zo heet heb”. Ik kan nog wel ff doorgaan.

De prachtige route 13 brengt ons naar Tyssedal waar we een waterkrachtcentrale bezoeken. Voor een energie-nerd als ik moet je zoiets toch een keer gezien hebben. Het weer is vandaag niet zo best, maar zoals een Noors gezegde luidt “slecht weer bestaat niet, alleen slechte kledingkeuzes” wie weet is een dergelijke instelling een van de redenen van hun “gelukgevoel”. De weg die we vandaag reden is op sommige stukken zo smal dat je echt geen tegenliggers wil tegenkomen. Soms is het ff billenknijpen dat je geen tegemoetkomend verkeer of een rotswand raakt. De files hebben we gelukkig in Duitsland achtergelaten. Wel grappig te ontdekken dat de oranje stroken op Google maps worden veroorzaakt door een paar campers die langs de weg geparkeerd staan bij een bezienswaardigheid en die Google doen vermoeden dat het verkeer hier vastloopt.

We gaan onze hoofden vanavond ten ruste leggen op een camping in Røldal. Vanaf onze plek heb je, welke richting je ook uitkijkt, prachtig uitzicht. Zo zien we rechts een waterval, en nog met sneeuw bedekte bergtoppen, recht voor ons een enorm meer en links een steile rotswand. Wat een traktatie. Glenn en ik besluiten spontaan bij een verkennende wandeling rond de camping een duik te nemen. We strippen tot onze onderbroek en daar gaan we. Het is 14 graden en het water zal ook zoiets zijn geweest. Verfrissend en de stoot adrenaline wat je krijgt gaat nog lang mee.

Oslo wordt ingetikt op de navigatie. Met onderweg eerst een overnachting in Geilo. Wederom een heerlijk kronkelpad langs woest kolkend water. Wat we onderweg allemaal voor prachtige vergezichten mogen aanschouwen zal ik niet snel vergeten. Weinig foto’s helaas. We rijden een 100km en dat is hier niet hetzelfde als 100km in NL. Allemaal 80 wegen, als je die snelheid al weet te halen met de vele haarspeldbochten en wegversmallingen. Voor wie dacht dat €32 voor 3 mb, via de satelliet netwerk, een dure fout was, het kan altijd erger. In een tunnel heb ik een verkeerde afslag genomen. Mogelijk afgeleid doordat we ineens een indrukwekkende rotonde tegenkwamen, in de tunnel zelf, of doordat de navigatie het spoor bijster was zo diep in een berg. 9km verder bij het uitrijden van de tunnel en een enorme brug te hebben overgestoken worden onze vermoedens bevestigd. “Keer om” geeft de navigatie aan. O shit, we zagen voor de brug net ook nog ff de toll kosten, €35, en nu moeten we nog terug ook[e-1f62c]. Ach ja druppel op een gloeiende plaat zullen we maar zeggen.

In Geilo meldt de zon zich weer gelukkig, na twee dagen toch verstoppertje met ons te hebben gespeeld. Na deze stop gaan we even de natuurcampings verruilen voor èèn met uitzicht op de Noorse hoofdstad. De camping in Oslo, Ekeberg, is me toch een enorm veld. Werkelijk honderden kampeerplekken, het lijkt wel een festivalterrein. Ligging is echter wel ideaal want met de lokale OV app kopen we gemakkelijk kaartjes en zit je met de bus zo in het centrum van Oslo.

Bij aankomst verkennen we het aan de camping aangrensden Ekeberg park. Op het kaartje van de camping hebben de jongens een speeltuin gespot en die moet natuurlijk getrotseerd worden. Ze zijn de relatief lange, 3uur durende, rit zat en moeten even uitrazen. Veel kunstobjecten, mooie paadjes en zelfs een voetbalveld. Met een denkbeeldige bal worden meermaals corners genomen en flink gescoord natuurlijk. Toch maar verder richting de speeltuin. Nicky had ondertussen eten gemaakt dus bij terugkeer konden we direct aanschuiven voor een verfrissende pastasalade.

Oslo centrum staat vandaag op de planning. Een heerlijke vibe al is het wel even wennen weer in een drukke stad. Veel groen en een goeie mix van oude en moderne gebouwen. M’n boys beloofd dat we op zo’n elektrisch stepje zouden gaan toeren. Want jawel, Enzo Knol was een paar dagen geleden ook in deze stad en die deed dat ook. Na een paar rondjes maakte echter twee bijzonder vriendelijke politieagenten een einde aan dit feest. Je mag niet met twee personen op het stepje. De boete bleef ons gelukkig bespaard. We wandelen door de hoofdstraat en shoppen wat, tot in de verte het Koninklijk paleis opdoemde. We lopen nog ff door voor een bezoek aan de koning. Gister te uitgeput om te beslissen wat onze volgende bestemming gaat worden. Misschien nog een dagje Noorwegen, maar mogelijk steken we de grens naar Zweden vandaag al over. Tot dan.