Denemarken

Onze Google home wordt de laatste tijd regelmatig gevraagd “hoeveel dagen nog tot 16 Juli”. Ja de kids, maar wij ook, zijn aan het aftellen. Ineens klinkt het antwoord nog “1 dag”. “Pappa, ga jij op deze dag de camper ophalen?” Vraagt Finn. Yep, het is eindelijk zover!!

Nicky heeft een camper geregeld via een Duitse verhuurder, net onder Düsseldorf. Toch circa €80 per dag goedkoper dan in NL en over 3 weken tikt dat wel aan. Daar rijd ik graag een paar uur de “verkeerde kant” voor op. Handige daaraan is is dat we de camper dan ook gewoon bij huis kunnen parkeren en alles direct inladen. Onze dekbedden worden zo over getild, koelkasten overgeladen etc. Ideaal.

Scandinavië staat dit jaar op de planning. Denemarken, of beter gezegd Legoland, is het voorgerecht, Noorwegen het hoofdmaal en Zweden ons toetje. Na twee jaar Italiaanse campings is de drang naar weer eens een “echt” avontuur groot. Vandaar de keuze voor de Nordics.

Nog even genoten van het flink intrappenvan m’n kWh pedaaltje op de Duitse autobahn. Toch nog maar even voor aankomst aan de supercharger gehangen omdat ik niet weet of de accu nog een beetje leeg zal lopen, ze heeft immers nog nooit drie weken lang stil gestaan. We hebben nog geïnformeerd over de parkeermogelijkheden bij de camper verhuurder. “Zolang het geen Ferrari is” kan je verderop gerust parkeren wordt ons verteld. Er is ook nog en betaalde optie op een privé terrein. Ik ga maar voor gratis, Scandinavië heeft niet bepaald een reputatie van een goedkope vakantiebestemming. Probeer nog wel een mooi plekje voor de Tesla te vinden, je kijkt toch een keer achterom van “staat ie hier goed” en “ik ga je missen”. Nog heel even tijdens de drie minuut wandeling getwijfeld over de betaalde optie, maar nee dit is prima. De afhandeling bij de verhuurder verloopt bijzonder efficiënt en vooral duidelijk. Toch soms ook wel heerlijk die Duitsers.

En dan zit je er ineens alleen in en moet je dit 7,4 meter lange gevaarte uit een strakke rij van campers zien te krijgen. Het lukt na twee keer steken en voor je het weet zit de eerste kilometer erop. Zo de diesel is hier goedkoper dan in NL, laat ik de tank maar even aftoppen. Het is een mooie camper, maar wel “Europees”. Niks vergeleken met de bakbeesten die we in de VS meekregen. Maar daar zijn de wegen rianter. Alles zit er op en aan maar een makelaar zou dit model als “knus” omschrijven. Het bed van de kids schuift omlaag met een knopje. Overdag schuif je em weer omhoog zodat je overal kan staan. We zijn er zeker over te spreken. Het bed heeft zelfs een lattenbodem en ligt heerlijk.

Een uurtje later dan gepland maneuvreren we ons huisje op wielen van z’n plek. Het is een krappe bedoeling en toch wel met wat klamme handjes de Wilhelminastraat weten te bereiken. De bocht naar rechts gaan we niet redden. Toch maar even een klein stukkie tegen het verkeer in om hieruit te komen. Totdat er ineens een auto pontificaal ervoor gaat staan met handgebaren probeer ik te verzoeken om even aan de kant te gaan. De beste man was vast met het verkeerde been uit bed gestapt. Ik stap uit en geef aan “zie je hoe groot dat ding is, het is een kleine moeite om heel even aan de kant te gaan”. Onder veel protest geeft ie uiteindelijk gehoor aan m’n verzoek, jemig wat een kl$*@[e-38]£!

Bovenstaande was een kleine voorbode van de helse rit dat komen ging. Het reed allemaal lekker door tot aan de grens. We zetten vanaf nu voet aan de grond van landen waar de vlag niet op de kop hangt.

Geen omgekeerde vlaggen maar ongelofelijk veel Unfälle, Baustelle und Stau. Als kers op de taart komen we erachter dat het toilet niet goed open stond. En ja er was al een plasje op gedaan, haha. Een rit van een krappe 7uur duurde uiteindelijk twee keer zo lang. Op de stukken waar we wel door konden rijden piept de camper als we boven de 130km uitkomen. We hebben veel boodschappen zo kunnen overladen dus voldoende eten en drinken voor onderweg. Vele flessen diksap, pindakaas en zelfs brood voor in de vriezer. Honger gaan we voorlopig niet leiden.

Eenmaal de grens over met Denemarken zien we het landschap veranderen. Veel weilanden maar dan wat heuvelachtiger dan bij ons in Drenthe. Zo daar is dan eindelijke het beloofde (Lego) land. We zijn zogeheten late-arrivals maar het inchecken loopt gesmeerd. De stekker er in en klaarmaken voor het eerste nachtje in de camper. We moeten nog ff onze draai vinden. Wat ligt waar, wat is handig qua bedtime ritueel etc. De jongens hebben uiteindelijk een goede eerste nacht.

Legoland, was leuk maar wel identiek aan die we in Duitsland al eens hebben bezocht.

Dat mocht de pret niet drukken. De schoteltjes en verschillende achtbanen worden van onze to do’s lijst afgestreept. De zondag is het park niet als rustig te typeren maar de wachttijden voor de attracties vallen aardig mee. Een Noorse vriendin was onlangs in Legoland geweest en die vonden het veel te druk. Wat we maandag, onze tweede dag aantroffen daar was ongekend. Het leek wel twee keer zo druk dan de dag ervoor. Gelukkig hadden we de meeste attracties al kunnen afvinken en konden we ons richten op het geringe aantal overgebleven ritten. Finn was er klaar mee na een tijdje en ik zet met hem koers richting de speeltuin op de camping. Het voorgerecht was lekker, maar we hadden nog honger. Op naar het hoofdmaal in Noorwegen. Waarover later meer.