Terug van weggeweest
Blijf op de hoogte en volg Chris en Nicky
03 Juli 2018 | Griekenland, Ágios Sóstis
Zakynthos was niet de bestemming waar we aan dachten om naar toe te reizen dit jaar. Thailand stond op de planning. Echter een week na het boeken van 3 tickets kwamen we erachter dat drie tickets in de toekomst niet meer voldoende zullen zijn. Nicky is in verwachting, we hopen in oktober onze tweede zoon te verwelkomen. Yaay! Maar Thailand is ineens geen optie meer. Nicky zal in september, wanneer de reis gepland stond, 8 maanden zwanger zijn en dan is vliegen niet meer toegestaan. We hebben de vakantie kunnen vervoegen naar juli en hebben beide goede herinneringen aan Griekenland.
Heel wat anders dan de reizen van de afgelopen jaren. Zoals bekend houden we van verre oorden en dan lekker op doorreis om het land te verkennen. Ook met kid(s) zijn we niet voornemens om hiermee te stoppen. Ik weet et, het klinkt vast enorm verwend maar het was wel even schakelen voor ons het idee van zo’n “luie” strandvakantie.
Glenn heeft er ook zin in. In de weken voorafgaand aan ons vertrek wordt er bij het zien van een vliegtuig uitbundig “vakanciiii” geroepen. Nicky heeft goedkope treinkaartjes op de kop weten te tikken om naar Schiphol te reizen. We komen er later achter dat er geen treinen rijden ivm werkzaamheden aan het spoor bij Zwolle. Vanaf Meppel worden er bussen ingezet. Met drie koffers en een buggy geen pretje die extra overstap in Kampen. Glenn vindt het echter allemaal prachtig, bussen en treinen hebben nou eenmaal aantrekkingskracht op ons tweejarige mannetje.
Eenmaal in het toestel verteld de piloot ons dat er sprake is van file in het luchtruim boven Duitsland en Griekenland en dat we twintig minuten moeten wachten. Alle indrukken zorgen ervoor dat meneer lekker in slaap valt na het opstijgen. Circa drie uurtjes later landen we op landingsbaan 1 van de vervallen luchthaven op Zakynthos. Er is overigens ook maar één stripje asfalt op de luchthaven. Het toestel moest sneller, dan dat wij gewend zijn, afremmen om op het korte baantje tot stilstand te komen.
De koffers ophalen en richting de deur waarachter de mensen staan met bordjes van de verschillende reisorganisaties. Je merkt het misschien al, er is nog enige aversie tegen dit soort (massa)toerisme. Het is waarschijnlijk een acceptatieproces waar ik doorheen moet. Straks met twee kids wordt het ongetwijfeld een grotere uitdaging om alle nog niet bezochte uithoeken van deze aardbol te kunnen verkennen die op ons lijstje staan. Waarschijnlijk gaan we over een aantal jaren met een zak aardappels, pot pindakaas en een pak hagelslag in de kofferbak naar Zuid-Frankrijk. De “burgerlijke” stationwagen hebben we net aangeschaft, zelfs met trekhaak dus de sleurhut optie behoort nog tot de mogelijkheden ;)
We komen in het donker aan wat de verrassing de volgende dag des te groter maakt. We settelen in ons huisje, wat heerlijk basic Grieks te noemen is. Gelukkig hebben we twee kamers waardoor we ook na Glenn’s bedtijd nog wat ruimte hebben. We slapen alledrie lekker uit en zien voor het eerst ons prachtig uitzicht. Zowel het zwembad als de zee behoren tot ons uitzicht vanaf de veranda. Hier gaan we ons goed vermaken. Het lukt ons de eerste dag amper om voor 11uur ingesmeerd en wel de weg te vinden naar het strand. Glenn was enthousiaster over het strand en vooral de golven zorgden voor veel vermaak.
We zitten gelukkig ver van het stadje Laganas waar de bezopen Engelsen en neonlichten de overhand hebben. Je moet best een eindje lopen om bij iets te komen wat hier een supermarkt heet voor een boodschapje. Ook zijn we enigszins ver verwijderd van de restaurants waar we toch veel gebruik van zullen maken. Ondanks het prijskaartje besloten om een autootje te huren en zo lekker flexibel te zijn en ons “bereik” wat verder te vergoten. Het water uit de kraan kan niet worden gedronken dus twee weken met waterflessen sjouwen blijft ons nu bespaard. Ook kunnen we het eiland zo een beetje gaan verkennen.
Er is een sfeervolle bar bij het zwembad waar we, uiteraard met veel andere Nederlanders, van de vroege WK wedstrijd kunnen genieten. Af en toe verkoeling zoeken in het kleine badje met Glenn maakt de ervaring compleet. Vanuit het zwembad liggen er zelfs ook mensen op drijfbedjes de pot te kijken. Dit is nog eens een vakantiegevoel! Het einde van de late wedstrijd kijken we op de telefoon. Ondanks de vertraging, waardoor je wel eens eerder gejuich hoort, maakt het er niet minder spannend om. Omdat NL niet meedoet weet je gelukkig nooit voor wie men juicht.
Glenn lijkt merkbaar zijn vocabulaire uit te breiden de laatste dagen. Als we zeggen “het water is best lekker” zegt ie ineens “heerlijk” en zo zijn er nog een paar voorbeelden die me zo even niet te binnen schieten. Echt een heeerlijk kind is het!
Qua vakantie verslagen heb ik een jaar pauze gehad. Toch is het altijd leuk om wat op te schrijven, als geheugen steuntje voor onszelf en voor jullie natuurlijk. Dus terug van weggeweest hier op CnNexploretheworld.
We houden jullie vast nog eens op de hoogte.
Heel wat anders dan de reizen van de afgelopen jaren. Zoals bekend houden we van verre oorden en dan lekker op doorreis om het land te verkennen. Ook met kid(s) zijn we niet voornemens om hiermee te stoppen. Ik weet et, het klinkt vast enorm verwend maar het was wel even schakelen voor ons het idee van zo’n “luie” strandvakantie.
Glenn heeft er ook zin in. In de weken voorafgaand aan ons vertrek wordt er bij het zien van een vliegtuig uitbundig “vakanciiii” geroepen. Nicky heeft goedkope treinkaartjes op de kop weten te tikken om naar Schiphol te reizen. We komen er later achter dat er geen treinen rijden ivm werkzaamheden aan het spoor bij Zwolle. Vanaf Meppel worden er bussen ingezet. Met drie koffers en een buggy geen pretje die extra overstap in Kampen. Glenn vindt het echter allemaal prachtig, bussen en treinen hebben nou eenmaal aantrekkingskracht op ons tweejarige mannetje.
Eenmaal in het toestel verteld de piloot ons dat er sprake is van file in het luchtruim boven Duitsland en Griekenland en dat we twintig minuten moeten wachten. Alle indrukken zorgen ervoor dat meneer lekker in slaap valt na het opstijgen. Circa drie uurtjes later landen we op landingsbaan 1 van de vervallen luchthaven op Zakynthos. Er is overigens ook maar één stripje asfalt op de luchthaven. Het toestel moest sneller, dan dat wij gewend zijn, afremmen om op het korte baantje tot stilstand te komen.
De koffers ophalen en richting de deur waarachter de mensen staan met bordjes van de verschillende reisorganisaties. Je merkt het misschien al, er is nog enige aversie tegen dit soort (massa)toerisme. Het is waarschijnlijk een acceptatieproces waar ik doorheen moet. Straks met twee kids wordt het ongetwijfeld een grotere uitdaging om alle nog niet bezochte uithoeken van deze aardbol te kunnen verkennen die op ons lijstje staan. Waarschijnlijk gaan we over een aantal jaren met een zak aardappels, pot pindakaas en een pak hagelslag in de kofferbak naar Zuid-Frankrijk. De “burgerlijke” stationwagen hebben we net aangeschaft, zelfs met trekhaak dus de sleurhut optie behoort nog tot de mogelijkheden ;)
We komen in het donker aan wat de verrassing de volgende dag des te groter maakt. We settelen in ons huisje, wat heerlijk basic Grieks te noemen is. Gelukkig hebben we twee kamers waardoor we ook na Glenn’s bedtijd nog wat ruimte hebben. We slapen alledrie lekker uit en zien voor het eerst ons prachtig uitzicht. Zowel het zwembad als de zee behoren tot ons uitzicht vanaf de veranda. Hier gaan we ons goed vermaken. Het lukt ons de eerste dag amper om voor 11uur ingesmeerd en wel de weg te vinden naar het strand. Glenn was enthousiaster over het strand en vooral de golven zorgden voor veel vermaak.
We zitten gelukkig ver van het stadje Laganas waar de bezopen Engelsen en neonlichten de overhand hebben. Je moet best een eindje lopen om bij iets te komen wat hier een supermarkt heet voor een boodschapje. Ook zijn we enigszins ver verwijderd van de restaurants waar we toch veel gebruik van zullen maken. Ondanks het prijskaartje besloten om een autootje te huren en zo lekker flexibel te zijn en ons “bereik” wat verder te vergoten. Het water uit de kraan kan niet worden gedronken dus twee weken met waterflessen sjouwen blijft ons nu bespaard. Ook kunnen we het eiland zo een beetje gaan verkennen.
Er is een sfeervolle bar bij het zwembad waar we, uiteraard met veel andere Nederlanders, van de vroege WK wedstrijd kunnen genieten. Af en toe verkoeling zoeken in het kleine badje met Glenn maakt de ervaring compleet. Vanuit het zwembad liggen er zelfs ook mensen op drijfbedjes de pot te kijken. Dit is nog eens een vakantiegevoel! Het einde van de late wedstrijd kijken we op de telefoon. Ondanks de vertraging, waardoor je wel eens eerder gejuich hoort, maakt het er niet minder spannend om. Omdat NL niet meedoet weet je gelukkig nooit voor wie men juicht.
Glenn lijkt merkbaar zijn vocabulaire uit te breiden de laatste dagen. Als we zeggen “het water is best lekker” zegt ie ineens “heerlijk” en zo zijn er nog een paar voorbeelden die me zo even niet te binnen schieten. Echt een heeerlijk kind is het!
Qua vakantie verslagen heb ik een jaar pauze gehad. Toch is het altijd leuk om wat op te schrijven, als geheugen steuntje voor onszelf en voor jullie natuurlijk. Dus terug van weggeweest hier op CnNexploretheworld.
We houden jullie vast nog eens op de hoogte.
-
03 Juli 2018 - 12:55
Winda:
wat een leuke verrassing zo'n mooi uitgebred verslag te mogen lezen van jullie vakantie!, super dank en veel liefs -
03 Juli 2018 - 13:39
Stefanie:
Altijd leuk weer jullie verhalen te lezen! Enjoy! -
03 Juli 2018 - 15:22
Surrenda:
Je blijft een heerlijke schrijver Chris, dus waar je berichten ook maar vandaan komen, altijd leuk om te lezen!! Maar ik maak me wel wat zorgen hoor over jullie steeds burgerlijk wordende bestaan.................
-
03 Juli 2018 - 17:14
W J Guth:
Great to read the details as CnN continue to explore the world, now with two little rascals in tow- one here and one on the way... hats off to Mama Nicky and Papa Chris !... looking forward to next episode. -
03 Juli 2018 - 17:41
Klasien:
Een prachtige plek Chris en Nicky! -
04 Juli 2018 - 07:18
Aline Kuut:
Weer een heerlijk verslag Chris ,zo prachtig opgebouwd en de inhoud zo levendig ! Dank je . Ik kijk uit naar de volgende. Veel plezier ! En ik ga vandaag veel keer "heerlijk " zeggen .Hou ons op de hoogte van de taaluitbreiding van Glen . Liefs ,Aline
-
04 Juli 2018 - 07:37
Hylk:
De verslagen van jullie vakantie geniet ik erg van ook hoe jullie het doen!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
