San Diego en Venice Beach

We dachten een aantal saaie uurtjes voor de boeg te hebben tijdens de rit naar San Diego. Maar niets was minder waar. Bij het ontwaken was het merkbaar dat er een flink "briesje" stond. Voor de grap maar eens de weerswaarschuwing gecheckt op de hiervoor speciale radio zender. Rukwinden van 48 - 80 km. "Caution advised, especially for high profile vehicles" zegt de computer stem op de radio. Gelijk heeft ie. Om de camper in een rechte baan te leiden moet er flink worden tegengestuurd. Wanneer een vrachtwagen je inhaalt, de chauffeurs lijken niet echt onder de indruk, krijg je de volle laag met als gevolg een flinke slinger. Ons beestje kraakt en suist en moet hoog in de toeren rijden om een acceptabele snelheid te behouden. Gelukkig gaat na 1,5 uur de wind iets liggen waardoor het rijden iets minder intensief wordt.

De volgende uitdaging doet zich alweer voor in de vorm van enkele knooppunten dichtbij LA. Het is duidelijk dat we de rustige wegen van het noorden en de nationale parken achter ons hebben gelaten en nu op Highways navigeren waarvan de 12 miljoen inwoners van deze stad ook gebruikmaken. De soms wel 7-baans wegen zijn een flinke klus met al het in- en uitvoegend verkeer. Eenmaal veilig aangekomen op onze verblijfplaats in San Diego kunnen de nog wat klamme handjes drogen/rusten. Die namiddag hebben we weinig puf over om nog wat te gaan ondernemen.

Voor $7 zijn we de volgende dag in het bezit van een dagkaart voor het openbaar vervoer. We pakken de bus richting Downtown. Het lijkt wel enigszins op een Europese stad vinden we. De huizen lijken wat ouder en de wegen wat minder recht. We hebben ons nog niet echt kunnen voorbereiden en vragen een werknemer van een willekeurige winkel om wat tips. Vriendelijk verteld ze dat ze zelf nog niet zo lang in San Diego woont. Ze wijst ons een shopping mall aan, een dierentuin en Sea world. Gezien het feit dat we nog niet voldoende kleding hebben ingeslagen voor het komend jaren en (vermoedelijk) nog ruimte hebben in de koffers besluiten we eerst ff langs de Fashion Mall te gaan.

Vervolgens pakken we de bus richting Mission Beach wat een hotspot moet zijn. Na enkele duizenden KM's staan we weer oog in ook met de grote oceaan en dan nu het zuidelijke deel van de Amerikaanse kust. Na een flinke strandwandeling lunchen we bij een tentje aan de boardwalk. (soort stoep langs het strand waar volop gejogd, gefietst, geskateboard en gelopen wordt). Perfect plekje om mensen te spotten met het strand en zee als achtergrond "muziek". We verkennen nog even de pier waar we de zonsondergang willen zien. Dit was niet mogelijk tijdens ons vorig bezoek aan de stille oceaan vanwege de mist, zie eerdere verslag. Op de pier zelf zijn vakantiehuisjes gebouwd wat wij nog nooit eerder hebben gezien. Er staan zelfs auto's op. De forse golven en wind doen de pier zelfs schudden wat de ervaring er nog gekker maakt. De vele surfers die zijn uitgerukt weten wel raad met deze hoge golven.

We leggen contact met wat oude vrienden die ik nog ken uit Virginia en het ziet er naar dat onze paden elkaar gaan kruizen in Venice Beach. Ze wonen verspreid over Mexico, LA en Washington State en zijn op doorreis. We sluiten ons aan bij deze familiereünie. Het is zo'n 26 jaar geleden dat ik sommigen voor het laatst gezien heb. Erg leuk om jeugdige herinneringen op te halen en weer bij te praten. Die avond leest de moeder (Patti) een verhaal voor dat ze ons blijkbaar allemaal voorlas, meer dan een kwart eeuw geleden. Het verhaal kennen we allemaal nog, wat een nostalgie!

Voor het eerst in tijden slapen we een nachtje niet in de camper. We delen een Penthouse van een schattige hostel met nog twee personen. Dit is een prachtige ruimte met twee slaapkamers en uitzicht over zee. De volgende dag wordt dan ook gestart met een duik, het zeewater is fris maar dat vergemakkelijkt het wakker worden. Vandaag gaan we fietsen op de boardwalk tussen Venice Beach en Santa Monica. Langs de boardwalk zijn veel muzikanten en kunstenaars actief. Er hangt een sfeer van Peace, Love and Happiness. Wat geur betreft zou je ook zo in Amsterdam hebben kunnen lopen :). Veel zwervers/ kunstenaars proberen wat te verkopen of vragen een donatie. Wat wij als mooi ervaren is dat het lijkt dat de commercie hier nog niet overheerst. Natuurlijk is er van alles ingericht voor toeristen maar de "vibe" die er hangt heeft iets authentiek.

Daarnaast hebben wij nog even staan kijken bij het welbekende skatepark en de pier van Santa Monica. Op de pier hebben wij 5 hoog bejaarden vrouwen (ongewild) zo hard aan het lachen gemaakt dat ik jullie dit verhaal niet mag onthouden (het is er wel zo één van "daar moet je bij geweest zijn" maar ik ga een poging wagen).
De fietsen hebben we mogen lenen van de erg vriendelijke hostel eigenaren (surfer types). Ze hadden alleen geen sloten erbij dus we moesten de fietsen overal mee naar toe nemen, zo ook op de pier. De heerlijke zonneschijn zorgde voor trek in een ijsje en die bestelde we dan ook beiden, met de fiets aan de hand. Na ontvangst wilden we de weg vrijmaken voor de overige klanten. Het was stuntelen met de grote fietssturen en het ijsje. Het duurde niet lang of het ijsbolletje van Nicky viel op de planken. Ik probeerde haar te hulp te schieten en haar fiets vast te pakken toen de mijne ook de pier raakte. We hebben de drie seconde regel toegepast en de bol weer opgeraapt. Het gelach van de vrouwen was zo heftig dat wij er even stil van waren. Achteraf kunnen we voorstellen hoe grappig dat er uit heeft moeten zien. Op dat moment wat het echter verre van grappig.

We lunchen die middag bij een restaurant met de naam Gratitude. Wel toepasselijk, want ik ben zeer dankbaar dat het zo uitkwam dat we na 26 jaar elkaar daar allemaal hebben kunnen treffen.

Xx

CnN