Chicago

Na een tweetal drukke werkweken, de mogelijke oorlogsdreiging komt de energieprijzen niet ten goede, is het dan eindelijk zover. Een vroege boeking zorgde ervoor dat we lang hebben kunnen uitkijken (lees: moeten wachten) naar het geluid van optrekkende vliegtuigmotoren.

Dit jaar besloten we de auto te nemen naar het station in Meppel. Onze trouwe lezers kunnen zich wellicht nog herinneren hoe onze vorige reis van start ging. Op één fiets met vier stuks bagage en twee personen. Dit jaar doen we het anders. Dan maar de auto een maandje op station laten staan.

Thuis nog ff gedacht om de NS website te raadplegen voor een check of de trein wel volgens dienstregeling zou vertrekken, we hadden haast dus hier is het niet meer van gekomen. Op het station zien we op de borden dat door een treinstoring beperkt treinverkeer mogelijk is rondom Schiphol :( gelukkig blijkt onze intercity toch volgens dienstregeling te rijden en we bereiken de luchthaven op tijd.

Op Schiphol werden we uiteraard uit de rij gepikt waarna ons allerlei rare vragen werden gesteld. Ik maakte me bij de eerste paar vragen even zorgen, omdat deze ons nog nooit gesteld waren, maar toen we eenmaal bij de vertrouwde "heeft u uw koffer zelf gepakt" en "heeft u nog cadeautjes meegenomen" uitkwamen dachten we, oke dit is standaard.

Nicky heeft een upgrade naar economy plus (meer beenruimte) weten te regelen via haar contacten bij United. Het toestel is echter oud waardoor de on-board entertainment system zwaar teleurstelt.

Wat niet tegenvalt is onze huurauto, een Nissan Altima, waarmee we koers zetten richting Debbie (tante waar we logeren tijdens ons drie daagse bezoek aan Chicago). Het is volgens lokale standaarden een "compact car" maar wij ervaren het als een enorme bak. De komende drie dagen hanteren we tijdens onze ritten dan ook het motto: don't be gentle its a rental.

Het wederzien van familie is genieten en we worden bijgepraat over alle nieuwtjes, roddels en nieuwe familieleden sinds m'n laatste bezoek, 3 jaar geleden. We verblijven in de volledig ingerichte kelder wat de bijnaam Reykjavik draagt vanwege de zeer lage temperaturen. M'n tante staat er om bekend de airco op de laagste stand te zetten, vermoedelijk vanwege menopauze. We kruipen die avond dan ook lekker warm onder de dekens en in slaap vallen is geen probleem, vanwege de lange reis en jetleg.

Dag 2 spenderen we met m'n vader. We zijn een huis gaan bekijken die hij eventueel overweegt te gaan kopen. Daarna geluncht in een nabijgelegen park. Later op de dag shoppen we nog wat bij een outlet mall en kopen een 4G jetpack (draagbare internet hotspot). We zullen wekenlang onderweg zijn in een camper en ja verslaafd aan internet zijn we allebei, dus deze aankoop was zo beslist :) met de uitrol van het 4G netwerk heeft de VS een enorme voorsprong op NL, toch nog iets waar ze in uitblinken.

Zondag is een BBQ georganiseerd waar we de gelegenheid hebben met aardig wat neven en nichten, ooms en tantes bij te praten. Erg veel gelachen hebben we om de sterke verhalen van vroeger die varieerden van brandstichting tot diefstal. Zo disfunctional als het maar kan maar thuis voelen we er ons wel bij.

De Nissan weer afgeleverd met een volle tank en we pakken onze vlucht naar Vancouver. We zullen vanuit Vancouver de grens met de VS oversteken en onze camper daar gaan ophalen. Ow oow ooow wat spannend. We kunnen niet wachten ons huisje voor de komende 3,5 weken te zien en te rijden. Hierover meer in onze volgende update.

Groetjes

CnN