Damaraland

We rijden door Himba gebied. Naast de Bosmannen de enige overgebleven traditionele stam in Namibië. De Himba vrouwen hebben een indrukwekkende verschijning doordat ze volledig ingesmeerd zijn rode klei. Ze wonen in traditionele huisjes gemaakt van modder en koeienpoep. We passeren veel van deze huisjes vaak omringt door geiten en koeien. Je ziet ook hier de botsing van traditie en modernisering. Vaak zijn er tv satellieten bevestigd aan deze traditionele hutjes.

Je kan soms wel uren rijden zonder verkeer tegen te komen. Op deze afgelegen wegen dwalen je gedachtes al snel af over van alles en nog wat. Het is een heerlijk gevoel om niet te weten wat ons na elke bocht/berg te wachten staat. Dit geldt ook eigenlijk voor de reis op zich. Gezien Nicky's beroep, is zij diegene die vaak het initiatief neemt met het invullen van de reis. Ik mag wat inbreng leveren ten aanzien van het continent/land maar over het algemeen ga ik vrij "schoon" zo'n reis tegemoet. Dat maakt dat alles echt "nieuw" aanvoelt. Dank schat voor de goede organisatie :)

We staan stil voor een enorm hoog hek, een soort checkpoint. Een bewaker gebaart ons dat we tot aan het hek moeten doorrijden en hij nadert vervolgens ons voertuig. Zouden we onze paspoorten moeten laten zien of tol betalen? Het blijkt een checkpoint te zijn om te voorkomen dat eventueel besmette dieren of vlees zuidwaarts kunnen worden vervoerd.

Grofweg 1km verderop zien we vanaf de weg een soort Oase. Het is Palmwag, de camping waar we de komende dagen zullen verblijven. De riete daken van de in aanbouw zijnde lodges zien er vertrouwd Nederlands uit. Bij de receptie horen we door een walkie talkie dat er een olifant bij het restaurant stond. Doordat de mensen bij de receptie wat lachen vermoeden we dat ze een loopje met ons nemen. Nadat er een plaats is toegewezen verkennen we de Oase enigszins. En ja hoor daar staan we oog in ook met een enorme olifant. Het beest is groot en zal nog groter lijken omdat ie op 15 meter afstand van ons staat.

We komen,voor de tweede keer, een Nederlands stel tegen. Onze eerste ontmoeting was is Sesriem, waar we ze geholpen hebben om hun auto te starten. Ze hadden inmiddels een nieuw en zelf daarmee ook al twee lekke banden. Wij kloppen snel op ongelakt hout omdat wij tot nu toe de onbegaanbare wegen zonder problemen hebben kunnen trotseren. Onze Nissan 4x4 is tot nu toe erg betrouwbaar. We wisselen verhalen uit bij het zwembad en worden getrakteerd op een drankje vanwege onze eerdere bewezen dienst. Het stel geeft aan dat ze ook giraffen hebben gezien. Je ziet de omgeving groener worden naarmate we noordelijker trekken. Naast springbokken en de zojuist gespotte olifant hebben we tot nu toe weinig dieren gezien. We nemen ons voor om morgen een stuk te gaan rijden om hopelijk de giraffen te kunnen spotten.

Die nacht worden we wakker van wat regendruppels op onze tent. Erg bijzonder om deze tijd van het jaar wordt ons de volgende dag verteld. Na een ontbijtje starten we onze zoektocht. Zoek en gij zult vinden gaat helaas niet altijd op het gaat om wilde dieren. We hebben helaas weinig bijzonders gezien. Dan maar een middagje relaxen. De olifant, die nog steeds erg dicht om de camping vertoeft, hoor je de hele middag takken afbreken om van te smullen. Wat een prachtige besten. We zullen, qua giraffen, vast nog aan ons trekken komen in Etosha Natoional Park.

De volgende ochtend staan we voor 8:00 uur wederom voor het grote hek waar ditmaal de bewaker onze voorraad en koelkast wil doorzoeken op vlees. Terwijl wij de slaap nog uit onze ogen aan het wrijven zijn zien we twee schattige giraffe snoetjes. Het wordt een beestenboel de komende dagen.

Groetjes,

CnN