Ludington, Sleeping Bear, Petoskey en Sault Marie

Ludington, Sleeping Bear Sand Dunes, Petoskey en Sault Ste Marie:

Allemaal plaatsjes gelegen langs het gigantische en prachtige Lake Michigan. We overnachten voor het eerst op een State Park (gerund door de staat, voor alle duidelijkheid) in Ludington. Het is een prachtig plekje aan het meer. Tijdens het inchecken eerst worstelen om ons Nederlandse adres in hun systeem te krijgen. De private gerunde campings zeggen tot nu toe "laat maar" als het gaat om een adres, zolang de credit card het maar doet. Onze camper, waar we inmiddels aan gehecht zijn geraakt, staat die dag op een leuk plekje tussen de bomen. Het is echt een ideale manier om te reizen met een kleine. Die van ons heeft zelf een schuifdeur waarmee je het achterste gedeelte kan afsluiten. Erg handig als Glenn al op bed ligt en Nicky en ik niet de hele avond hoeven te fluisteren.

Op circa 200 meter lopen is het strand. We hebben besloten om, met Glenn in de draagtas, een strandwandeling te gaan maken. De draagzak is een must als je de minder begaanbare tochten wilt verkennen. Het wordt uiteindelijk een flinke wandeling want we zijn vastberaden om de vuurtoren te zien, die in de richting waarin we lopen te vinden zou moeten zijn. We zeggen meerdere malen "als we hem na deze bocht nog niet zien, keren we om". Uiteindelijk na 4 km zien we hem in de verte. Glenn sliep al na de eerste paar stappen, en zolang we blijven lopen, houdt ie het hopelijk nog wel even uit. Het water is zo helder vergelijkbaar met een kiezelstrand in Griekenland, ook nog eens met een mooie blauwe gloed. Glenn wordt halverwege de terugweg wakker en met de geluiden die hij maakt weet hij ons vrij duidelijk te maken dat ie de draagzak zat is. Dan maar het laatste stuk op de arm. De frequentie waarmee ik van draag arm verwissel wordt steeds hoger. Tjonge wat wordt die jongen zwaar. Op vakantie is dat echter niet ongebruikelijk, helemaal niet hier in Amerika ;).

Eenmaal weer op de camping is het inmiddels een bruisende boel. Iets wat tot nu toe niet vanzelfsprekend was op de zeer rustige campings. De kampvuurtjes branden al her en der en de bbq's worden volop gebruikt. Tijdens het bereiden van ons eten zetten we Glenn in z'n kinderstoeltje zodat hij naar buiten kan kijken. Je hebt geen omkijken naar die jongen als er veel gaande is en hij kijkt zijn ogen uit naar alle passerende campers, pick-up trucks, fietsers en wandelaars. Weer een flinke bui die nacht, wijzelf en onze zoon werden er zelfs wakker van. De laatste uurtjes dan ook met z'n drieën gezellig in bed gelegen. Ow wat heerlijk deze Camper! Zelfs nadat het geregend heeft is "inpakken" een fluitje van een cent. Dit in tegenstelling tot de vele tent kampeerders die er vannacht ook waren. Het is echt een kwestie van de drie slide outs binnenhalen, middels een knopje, en de stekker uit het stopcontact halen en we zijn weer klaar om te gaan. Zo gezegd zo gedaan en we zijn weer onderweg naar het nationale park Sleeping Bear Sand Dunes.

Wederom een prachtig plekje in het bos, het ruikt zo heerlijk fris hier tussen alle naaldbomen. De Sleeping Bear Dunes is een park waar je met de camper door kan rijden en bij de verschillende stops een wandeling kan maken of van het uitzicht kan genieten. Hier geldt "a picture is worth a thousand words" dus laat ik er niet teveel woorden aan vuil maken. Ook hier trotseren we de duinen en maken een wandeling door het mulle zand. We zien geen slapende beren, behalve dan onze eigen. We zijn de draagzak inmiddels slaapzak gaan noemen want Glenn vindt, ondanks het adembenemende uitzicht, het gehobbel ideaal om een slaapje te doen.

Petoskey, een toeristisch stadje dat niet als Amerikaans aanvoelt. Geen winkel- en of fastfoodketen te vinden. Wel allemaal authentieke winkeltjes. We kopen een souveniertje, lopen wat rond en bezoeken het schattig parkje. Daarna naar de camping waar het dit keer spiegelgladde water van Lake Michigan wederom om een duik vraagt. Nadat ik een duik heb genomen begint Glenn het geluidje te maken dat hij iets wil. Hij wil ook naar het water, nou vooruit denken we, alleen met z'n voetjes dan want het water is best fris. Dat was een leuk voornemen maar praktisch niet haalbaar. Meneer spatte alles eronder, zo erg dat we hem na 15 min met volledig volgezogen pamper direct naar de douche hebben getild :). Heerlijk ventje is het. Ook erg leuk om zoveel tijd met z'n drieën te kunnen doorbrengen. Elke dag wakker worden met vrolijk baby gebrabbel doet een mens goed.

Je kan veel zeggen van Amerikanen maar kamperen kunnen ze. Ondanks dat wij onze camper een "flinke jongen" vinden hebben we toch vaak een kleiner voertuig als je kijkt wat hier allemaal staat. Echt volledig uitgeruste touringcar met wasmachine droger en gemakken van thuis, maar dan op wielen. Vele van hen versieren zelfs hun kampeerplaatsen met led-verlichting, vlaggen of naambordjes. De bloemetjes worden zelfs buiten gezet in sommige gevallen. Toch ook veel gepensioneerden die alle hoeken van hun land verkennen in plaats van thuis op de veranda te zitten. Lijkt me ook wel wat om rond te trekken op m'n oude dag. Ik vraag me toch af of dat in NL of EU wel werkbaar zou zijn. Hier lijkt ook alles erop ingericht te zijn. Ik zou niet graag met deze 8 meter lange wagen door de straten van NL reizen, laat staan ergens inparkeren.

We stellen de Tom Tom in op Sault Ste. Marie, gelegen nabij de grens van Canada. Aan de overkant van de rivier waaraan we staan is Canada zelfs al te zien. Ook al kan ik ver gooien is het net iets te ver om de afstand een steenworp te noemen. We doen in dit stadje nog wat boodschappen en kopen allebei nog een jasje want ondanks het zonnige weer wordt het voelbaar kouder nu we alweer een stuk noordelijker zitten. We zien hier de bomen ook al verkleuren en maken morgen de oversteek weer naar Canada. Nog "maar" één week te gaan. Vast herkenbaar voor velen van jullie, zo'n moment dat de eerste helft van je vakantie er ruim op zit. We kunnen gelukkig nog genieten van een stuk Canada de komende week.

Tot aan de andere kant van de grens/rivier.

Groetjes,

Happy Campers