Het dak van de wereld (Tibet)
Blijf op de hoogte en volg Chris en Nicky
13 Augustus 2011 | China, Lhasa
Het dak van de wereld (Tibet)
Tijdens de laatste km’s van de vlucht hebben we een geweldig uitzicht over het Himalaya gebergte. Krijgen we nu dan echt de kans om de hectische Chinese steden te ontvluchten? Geland op Lhasa airport, waar we binnen 10 minuten, met backpack op de rug, de luchthaven alweer verlaten. Voor de luchthaven staan enkele shuttlebussen die naar Lhasa rijden. De eerste zit al vol dus stappen we in de tweede. De bussen vertrekken hier blijkbaar pas wanneer ze vol zijn. Dat is wennen voor ons als ongeduldige westerlingen, even de knop omzetten en de mentaliteit aanpassen. We zijn in Nederland al gewaarschuwd voor hoogteziekte in Tibet, dat het dak van de wereld genoemd wordt wegens de hoogte waarop het ligt namelijk 3650 meter. We arriveren bij het Yak hotel waar we de eerste drie dagen zullen verblijven. Na het inchecken worden onze backpacks door drie kleine Tibetaanse dames naar onze kamers gedragen. Deze bevinden zich op de derde verdieping waar de lucht nog ijler is. Wij beginnen het nu te merken, de trap naar onze kamers is al een hele opgave. We krijgen instructies om het rustig aan te doen de eerste dag zodat onze lichamen kunnen wennen aan de hoogte. De kamers zien er fantastisch uit en de bedden zijn nog zacht ook :). We ploffen neer en worden alle vier, na drie uur te hebben geslapen, weer wakker. Het opvolgen van de instructies om het rustig aan te doen is blijkbaar geen probleem voor ons. Het strakke reisschema van de afgelopen dagen kost ons energie.
We besluiten het resterende dagdeel te benutten door een wandeling te maken door de Tibetaanse straatjes waar vele marktkraampjes staan opgesteld met veel kleurige handelswaar. We besluiten de souvenirs op een andere dag aan te schaffen. De eerste monnik wordt gesignaleerd in een traditioneel gewaad. Dit is nou een typisch beeld wat ik vooraf had van Tibet. Op dat moment klonk de standaard Nokia ringtoon en greep de monnik zijn mobiele telefoon. Dat strookte weer niet met mijn voorstelling maar bevestigde dat de modernisering zelfs het dak van de wereld heeft bereikt.
Dag twee maken we met onze gids een uitje naar een van de belangrijkste tempels van Tibet, de Jokhang tempel. Op het plein waar deze tempel zich aan bevindt zijn veel mensen al aan het bidden. Het is een prachtig gebouw met veel kleur en goud bedekte daken. Toeristen betalen entree voor het bezichtigen van de Tempel. Lokale mensen krijgen gratis toegang, die moeten echter wel in een lange rij wachten. We voelen ons een beetje bezwaard omdat we zo voorrang krijgen. De gids verteld ons de betekenis van de vele beelden die de Tempel rijk is. We krijgen een spoedcursus boeddhisme in gebrekkig Engels van onze gids, een lieve 26 jarige Tibetaanse dame. Bezoekers buigen uit eerbetoon voor de vele buddhabeelden en er wordt briefgeld achter gelaten in alle hoekjes en gaatjes van de tempel. De geur van wierook overheerst en er branden kaarsen in de verschillende gangetjes. Het is mooi om te zien hoe alle pilaren, deuren en muren worden aangeraakt door de lokalen om zo een zegen van god te verkrijgen.
We lunchen in een erg gezellig restaurant/café met een Nederlandse eigenaar. Het eten is hier heerlijk, we kunnen kiezen uit traditionele Tibetaanse gerechten en de wat meer westerse maaltijden. Voor ieder wat wils zeg maar. Het personeel bedient je met een oprechte glimlach, we vermoeden dat de Nederlandse eigenaar erg goed is voor het personeel. Ze dragen traditionele kleding wat de al kleurrijke inrichting nog meer fleur geeft. We spelen hier in de avonduren regelmatig een spelletje onder het genot van een drankje en een hapje. Dit café heeft gratis wifi wat, naast het heerlijke eten en gezelligheid, een klant bindend effect op ons heeft.
We ontbijten op het dakterras, doordat dit terras op de vijfde verdieping is biedt deze prachtige uitzichten over de stad Lhasa. We zien tijdens het ontbijt de eerste zonnestralen de bergtoppen bereiken. Ook de met wolken bedekte bergtoppen is een prachtig beeld om de dag me te beginnen. De gids staat ons wederom op te wachten voor het ochtend uitje. We gaan een Tibetaanse park bezoeken, hier zien we met bloemen bedekte paden en huisjes. Het is een plek waar Tibetanen samenkomen om te picknicken. Het schijnt het zomerverblijf te zijn van de Dalai Lama. Het park heeft ook een dierentuintje. Leuk dachten we in eerste instantie. De dieren zien er echter slecht verzorgt uit en de leefomgeving is verre van plezierig. De leeuw, waarvan je zijn ribben kan tellen, kijkt ons bedroevend aan en maakt rare brul geluiden. Snel maar weer verder het park door. De gids adviseert ons een goede lunch te eten want het middag programma zal bestaan uit veel trappen lopen. We gaan naar het Potala paleis. Dit gigantische paleis is gebouwd boven op een berg. Om er te komen moet een erg lange trap worden beklommen. Dit lukt ons uiteindelijk, maar gezien de frequentie waarop de gids vraagt “are you okay?” ging dit blijkbaar niet moeiteloos. Het paleis is het winterverblijf van de Dalai Lama. Weer veel gouden beelden geld donerende mensen en een sterke wierook lucht.
We leren de gids wat beter kennen en durven haar ook wat meer persoonlijke vragen te stellen en vragen over de verhouding tussen China en Tibet. Naast de mobiel telefonerende monnik is er nog iets wat het straatbeeld vertekend. Op zowat elke plein is het militaire machtsvertoon van China zichtbaar in de vorm van zwaarbewapende soldaten, die er de wacht houden. Sinds onrusten in 2008 is het Chinese machtsvertoon opgevoerd. Dringend worden we (door Tibetanen) verzocht geen foto’s te maken van de Chinese militairen. Ik geef aan dat de rest van de wereld weet dat Tibet door China wordt bezet. De gids zegt hiervan op de hoogt te zijn, maar denkt dat foto’s van zwaarbewapende militairen als hard bewijs kan dienen en dit wil China voorkomen. Morgen vertrekken we met onze gids naar Gyantse en Sighatse, dit zijn iets kleineren stadjes vergeleken met Lhasa in Tibet.
Dank voor alle positieve reacties op onze posts. Het is leuk om familie, vrienden, collega’s en kennissen zo mee te laten genieten van ons avontuur. Het dient voor ons ook als geheugensteuntje voor later om de vele indrukken en belevenissen te kunnen onthouden. Er is net een week voorbij en we hebben al zoveel kunnen zien. We voelen ons bevooroordeeld dit te mogen ervaren!
Tot het volgend schrijven.
Tijdens de laatste km’s van de vlucht hebben we een geweldig uitzicht over het Himalaya gebergte. Krijgen we nu dan echt de kans om de hectische Chinese steden te ontvluchten? Geland op Lhasa airport, waar we binnen 10 minuten, met backpack op de rug, de luchthaven alweer verlaten. Voor de luchthaven staan enkele shuttlebussen die naar Lhasa rijden. De eerste zit al vol dus stappen we in de tweede. De bussen vertrekken hier blijkbaar pas wanneer ze vol zijn. Dat is wennen voor ons als ongeduldige westerlingen, even de knop omzetten en de mentaliteit aanpassen. We zijn in Nederland al gewaarschuwd voor hoogteziekte in Tibet, dat het dak van de wereld genoemd wordt wegens de hoogte waarop het ligt namelijk 3650 meter. We arriveren bij het Yak hotel waar we de eerste drie dagen zullen verblijven. Na het inchecken worden onze backpacks door drie kleine Tibetaanse dames naar onze kamers gedragen. Deze bevinden zich op de derde verdieping waar de lucht nog ijler is. Wij beginnen het nu te merken, de trap naar onze kamers is al een hele opgave. We krijgen instructies om het rustig aan te doen de eerste dag zodat onze lichamen kunnen wennen aan de hoogte. De kamers zien er fantastisch uit en de bedden zijn nog zacht ook :). We ploffen neer en worden alle vier, na drie uur te hebben geslapen, weer wakker. Het opvolgen van de instructies om het rustig aan te doen is blijkbaar geen probleem voor ons. Het strakke reisschema van de afgelopen dagen kost ons energie.
We besluiten het resterende dagdeel te benutten door een wandeling te maken door de Tibetaanse straatjes waar vele marktkraampjes staan opgesteld met veel kleurige handelswaar. We besluiten de souvenirs op een andere dag aan te schaffen. De eerste monnik wordt gesignaleerd in een traditioneel gewaad. Dit is nou een typisch beeld wat ik vooraf had van Tibet. Op dat moment klonk de standaard Nokia ringtoon en greep de monnik zijn mobiele telefoon. Dat strookte weer niet met mijn voorstelling maar bevestigde dat de modernisering zelfs het dak van de wereld heeft bereikt.
Dag twee maken we met onze gids een uitje naar een van de belangrijkste tempels van Tibet, de Jokhang tempel. Op het plein waar deze tempel zich aan bevindt zijn veel mensen al aan het bidden. Het is een prachtig gebouw met veel kleur en goud bedekte daken. Toeristen betalen entree voor het bezichtigen van de Tempel. Lokale mensen krijgen gratis toegang, die moeten echter wel in een lange rij wachten. We voelen ons een beetje bezwaard omdat we zo voorrang krijgen. De gids verteld ons de betekenis van de vele beelden die de Tempel rijk is. We krijgen een spoedcursus boeddhisme in gebrekkig Engels van onze gids, een lieve 26 jarige Tibetaanse dame. Bezoekers buigen uit eerbetoon voor de vele buddhabeelden en er wordt briefgeld achter gelaten in alle hoekjes en gaatjes van de tempel. De geur van wierook overheerst en er branden kaarsen in de verschillende gangetjes. Het is mooi om te zien hoe alle pilaren, deuren en muren worden aangeraakt door de lokalen om zo een zegen van god te verkrijgen.
We lunchen in een erg gezellig restaurant/café met een Nederlandse eigenaar. Het eten is hier heerlijk, we kunnen kiezen uit traditionele Tibetaanse gerechten en de wat meer westerse maaltijden. Voor ieder wat wils zeg maar. Het personeel bedient je met een oprechte glimlach, we vermoeden dat de Nederlandse eigenaar erg goed is voor het personeel. Ze dragen traditionele kleding wat de al kleurrijke inrichting nog meer fleur geeft. We spelen hier in de avonduren regelmatig een spelletje onder het genot van een drankje en een hapje. Dit café heeft gratis wifi wat, naast het heerlijke eten en gezelligheid, een klant bindend effect op ons heeft.
We ontbijten op het dakterras, doordat dit terras op de vijfde verdieping is biedt deze prachtige uitzichten over de stad Lhasa. We zien tijdens het ontbijt de eerste zonnestralen de bergtoppen bereiken. Ook de met wolken bedekte bergtoppen is een prachtig beeld om de dag me te beginnen. De gids staat ons wederom op te wachten voor het ochtend uitje. We gaan een Tibetaanse park bezoeken, hier zien we met bloemen bedekte paden en huisjes. Het is een plek waar Tibetanen samenkomen om te picknicken. Het schijnt het zomerverblijf te zijn van de Dalai Lama. Het park heeft ook een dierentuintje. Leuk dachten we in eerste instantie. De dieren zien er echter slecht verzorgt uit en de leefomgeving is verre van plezierig. De leeuw, waarvan je zijn ribben kan tellen, kijkt ons bedroevend aan en maakt rare brul geluiden. Snel maar weer verder het park door. De gids adviseert ons een goede lunch te eten want het middag programma zal bestaan uit veel trappen lopen. We gaan naar het Potala paleis. Dit gigantische paleis is gebouwd boven op een berg. Om er te komen moet een erg lange trap worden beklommen. Dit lukt ons uiteindelijk, maar gezien de frequentie waarop de gids vraagt “are you okay?” ging dit blijkbaar niet moeiteloos. Het paleis is het winterverblijf van de Dalai Lama. Weer veel gouden beelden geld donerende mensen en een sterke wierook lucht.
We leren de gids wat beter kennen en durven haar ook wat meer persoonlijke vragen te stellen en vragen over de verhouding tussen China en Tibet. Naast de mobiel telefonerende monnik is er nog iets wat het straatbeeld vertekend. Op zowat elke plein is het militaire machtsvertoon van China zichtbaar in de vorm van zwaarbewapende soldaten, die er de wacht houden. Sinds onrusten in 2008 is het Chinese machtsvertoon opgevoerd. Dringend worden we (door Tibetanen) verzocht geen foto’s te maken van de Chinese militairen. Ik geef aan dat de rest van de wereld weet dat Tibet door China wordt bezet. De gids zegt hiervan op de hoogt te zijn, maar denkt dat foto’s van zwaarbewapende militairen als hard bewijs kan dienen en dit wil China voorkomen. Morgen vertrekken we met onze gids naar Gyantse en Sighatse, dit zijn iets kleineren stadjes vergeleken met Lhasa in Tibet.
Dank voor alle positieve reacties op onze posts. Het is leuk om familie, vrienden, collega’s en kennissen zo mee te laten genieten van ons avontuur. Het dient voor ons ook als geheugensteuntje voor later om de vele indrukken en belevenissen te kunnen onthouden. Er is net een week voorbij en we hebben al zoveel kunnen zien. We voelen ons bevooroordeeld dit te mogen ervaren!
Tot het volgend schrijven.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
