Week 1
Blijf op de hoogte en volg Chris en Nicky
19 Juni 2019 | Verenigde Staten, Lake Geneva
Vakantie is vroeg dit jaar en dat betekend geen lange zomer waarin we vrienden en collega’s uitzwaaien totdat wijzelf aan de beurt zijn. We hebben er zin in en vooral Glenn is er veel mee bezig in de weken voor vertrek. Wij starten de voorbereidingen enkele dagen van te voren maar dat beperkt zich tot het dragen van kleding dat sowieso niet mee gaat. De nodige pakstress ervaren we de dag voor vertrek. Met inmiddels twee kids is ff rustig voorbereiden een hele uitdaging. Ik ga richting de speeltuin met de jongens zodat Nicky even tijd heeft om te pakken.
Tweede pinksterdag gaat om 5 uur de wekker om zo te vertrekken richting Schiphol. Onze vlucht is net iets te vroeg voor de trein. We hebben dan ook maar in de buidel getast voor valet parking om het gesjouw tot een minimum te beperken. Glenn vindt het maar raar dat we onze autosleutels overhandigen aan een vreemde. Halverwege de oversteek van de plas is ie het nog niet vergeten en vraagt ie “waar is nu onze auto papa”. Dit wordt een vakantie waarin we druk zullen zijn met alles uitleggen, omdat Glenn veel mee meekrijgt en beter alles begrijpt vergeleken met voorgaande vakanties.
Bij de laatste luierwissel op Schiphol ontdekken we een nieuwe tand bij Finn, daar heeft hij dus last van. De laatste dagen vonden we hem al een beetje onrustig. De eerste vlucht naar London verloopt zonder noemenswaardige incidenten. De eerste twee uur van de in totaal 9uur durende vlucht richting Chicago verliepen echter moeizaam. Een enigszins mopperende Finn en een wat ongeduldige Glenn. Ik vergelijk het gekscherend met een bevalling. Op het moment zelf schokkend en misschien zelfs traumatisch. Maar na afloop krijg je er wat moois voor terug, in dit geval een maand lange rondreis door de USA. Achteraf viel het allemaal wel mee maar op dat moment voelde je de geïrriteerde blikken van je medepassagiers prangen. Maar al gauw weten de kids en wijzelf de rust weer te herpakken. We denken maar zo, zelf ook “last” gehad van andermans kinderen tijdens een vlucht, nu is het onze tijd :)
We zijn trouwens onder de indruk van de gloednieuwe Boeing 787 Dreamliner. Bijzonder geavanceerde allemaal. Breed scala aan entertainment, alle stekkers die je maar kan bedenken voor telefoons en laptops ect. Geen luiken meer voor de raampjes maar ze kunnen digitaal worden verduisterd. Iets meer afleiding/vermaak maar de vlucht duurt nog altijd 9uur. Glenn vraagt om de haverklap “duurt het nog lang”? Ja best wel antwoord ik, nog 6uurtjes. “Ow dat is niet lang meer zegt ie”.
Traditiegetrouw bezoeken we eerst opa en de familie. We verblijven bij tante Debbie in haar prachtig paleis aan Lake Geneva. Onze nieuwe aanwinst Finn wordt dagelijks bewondert door alle aanwezigen. Zijn bolle hamster wangen zijn de eerste dagen rood van alle aandacht. Glenn is ook echt een topper, eerst wat verlegen maar tante weet hem binnen enkele minuten helemaal op zijn gemak te stellen. Een paar dagen later zegt ie uit het niets “ik vind het hier heel leuk” en tante Debbie is echt lief”
We vroegen ons af hoe het voor hem zou zijn tussen alle Engels sprekende familie. Oké tot tien tellen lukt hem aardig en apple juice bestellen ook maar echt een gesprek voeren wordt lastig. Maar voor we het weten rent ie hier rond, speelt met alle neefjes en nichtjes en hangt ie gewoon de clown uit. Echt heerlijk om te zien. Als het even lastig wordt, worden we erbij geroepen om te vertalen.
In de aanloop naar het weekend wordt het steeds drukker in de “Somervilla”. Sommigen arriveren donderdag al. Op zaterdag bereikt ons gezelschap zijn top, ruim 50 familieleden zijn aanwezig. Een heerlijk bont gezelschap en geweldig om even met iedereen bij te kunnen praten. Na de nodige wijntjes komen de dollar bills op tafel en wordt een gok spelletje gespeeld om de avond af te sluiten.
Zondag wordt er puin geruimd, door diegene die zijn blijven slapen voor het familie weekend, terwijl wij onze laatste spulletjes in de koffers proppen. Een cadeautje van opa en een vaderdag creatie van Glenn en Finn gaan mee. Het mooiste cadeau was dat Finn op de dag zelf toch erg duidelijk “papa” is begonnen te zeggen.
We stappen in onze gloednieuwe auto waar wij, met uitzondering van de eerste 27 mijl, de eerste mijlen op hebben mogen zetten. De “new car smell” was echt en hoefde niet uit een spuitbus te komen. De rit naar O’Hare Chicago Airport verliep voorspoedig. De vlucht naar onze volgende bestemming, Salt Lake City, echter niet. We hadden uiteindelijk maar liefst 4 uur vertraging en de drie gate wijzigingen was geen pretje met onze iets wat ongeduldige kroost. Papa en mama werden op de proef gesteld. Alle regels gooi je op zo’n moment overboord. Zin in wat lekkers, prima! Onbeperkt programmaatjes kijken op de iPad wordt onder deze omstandigheden toegestaan. We kunnen de luchthaven van Chicago als verkend beschouwen.
Kids waren blij dat we eindelijk vertrokken en verder aardig goed gehumeurd tijdens de vlucht. Ik had zelfs even tijd om de eerste week, in gedachten, te evalueren. Elk jaar weer verbazen we ons over de gastvrijheid van de fam. Het voelt vanaf het moment dat we de drempel overstappen direct vertrouwd. Het samenzijn in Amerika heeft iets vrijblijvends. Iedereen is leuk bijeen maar gaat ook zijn of haar eigen gang. Eten en drinken kunnen ze als de beste. We hebben goed mee gedaan. Het zou me dan ook niet verbazen als ik een gaatje op de riem moet toegeven na een maand in de USA. Gelukkig wegen ze alleen onze bagage bij de terugreis :) Morgen halen we een 10 meter lange gevaarte op waar we de komende weken in gaan rondtoeren.
Tweede pinksterdag gaat om 5 uur de wekker om zo te vertrekken richting Schiphol. Onze vlucht is net iets te vroeg voor de trein. We hebben dan ook maar in de buidel getast voor valet parking om het gesjouw tot een minimum te beperken. Glenn vindt het maar raar dat we onze autosleutels overhandigen aan een vreemde. Halverwege de oversteek van de plas is ie het nog niet vergeten en vraagt ie “waar is nu onze auto papa”. Dit wordt een vakantie waarin we druk zullen zijn met alles uitleggen, omdat Glenn veel mee meekrijgt en beter alles begrijpt vergeleken met voorgaande vakanties.
Bij de laatste luierwissel op Schiphol ontdekken we een nieuwe tand bij Finn, daar heeft hij dus last van. De laatste dagen vonden we hem al een beetje onrustig. De eerste vlucht naar London verloopt zonder noemenswaardige incidenten. De eerste twee uur van de in totaal 9uur durende vlucht richting Chicago verliepen echter moeizaam. Een enigszins mopperende Finn en een wat ongeduldige Glenn. Ik vergelijk het gekscherend met een bevalling. Op het moment zelf schokkend en misschien zelfs traumatisch. Maar na afloop krijg je er wat moois voor terug, in dit geval een maand lange rondreis door de USA. Achteraf viel het allemaal wel mee maar op dat moment voelde je de geïrriteerde blikken van je medepassagiers prangen. Maar al gauw weten de kids en wijzelf de rust weer te herpakken. We denken maar zo, zelf ook “last” gehad van andermans kinderen tijdens een vlucht, nu is het onze tijd :)
We zijn trouwens onder de indruk van de gloednieuwe Boeing 787 Dreamliner. Bijzonder geavanceerde allemaal. Breed scala aan entertainment, alle stekkers die je maar kan bedenken voor telefoons en laptops ect. Geen luiken meer voor de raampjes maar ze kunnen digitaal worden verduisterd. Iets meer afleiding/vermaak maar de vlucht duurt nog altijd 9uur. Glenn vraagt om de haverklap “duurt het nog lang”? Ja best wel antwoord ik, nog 6uurtjes. “Ow dat is niet lang meer zegt ie”.
Traditiegetrouw bezoeken we eerst opa en de familie. We verblijven bij tante Debbie in haar prachtig paleis aan Lake Geneva. Onze nieuwe aanwinst Finn wordt dagelijks bewondert door alle aanwezigen. Zijn bolle hamster wangen zijn de eerste dagen rood van alle aandacht. Glenn is ook echt een topper, eerst wat verlegen maar tante weet hem binnen enkele minuten helemaal op zijn gemak te stellen. Een paar dagen later zegt ie uit het niets “ik vind het hier heel leuk” en tante Debbie is echt lief”
We vroegen ons af hoe het voor hem zou zijn tussen alle Engels sprekende familie. Oké tot tien tellen lukt hem aardig en apple juice bestellen ook maar echt een gesprek voeren wordt lastig. Maar voor we het weten rent ie hier rond, speelt met alle neefjes en nichtjes en hangt ie gewoon de clown uit. Echt heerlijk om te zien. Als het even lastig wordt, worden we erbij geroepen om te vertalen.
In de aanloop naar het weekend wordt het steeds drukker in de “Somervilla”. Sommigen arriveren donderdag al. Op zaterdag bereikt ons gezelschap zijn top, ruim 50 familieleden zijn aanwezig. Een heerlijk bont gezelschap en geweldig om even met iedereen bij te kunnen praten. Na de nodige wijntjes komen de dollar bills op tafel en wordt een gok spelletje gespeeld om de avond af te sluiten.
Zondag wordt er puin geruimd, door diegene die zijn blijven slapen voor het familie weekend, terwijl wij onze laatste spulletjes in de koffers proppen. Een cadeautje van opa en een vaderdag creatie van Glenn en Finn gaan mee. Het mooiste cadeau was dat Finn op de dag zelf toch erg duidelijk “papa” is begonnen te zeggen.
We stappen in onze gloednieuwe auto waar wij, met uitzondering van de eerste 27 mijl, de eerste mijlen op hebben mogen zetten. De “new car smell” was echt en hoefde niet uit een spuitbus te komen. De rit naar O’Hare Chicago Airport verliep voorspoedig. De vlucht naar onze volgende bestemming, Salt Lake City, echter niet. We hadden uiteindelijk maar liefst 4 uur vertraging en de drie gate wijzigingen was geen pretje met onze iets wat ongeduldige kroost. Papa en mama werden op de proef gesteld. Alle regels gooi je op zo’n moment overboord. Zin in wat lekkers, prima! Onbeperkt programmaatjes kijken op de iPad wordt onder deze omstandigheden toegestaan. We kunnen de luchthaven van Chicago als verkend beschouwen.
Kids waren blij dat we eindelijk vertrokken en verder aardig goed gehumeurd tijdens de vlucht. Ik had zelfs even tijd om de eerste week, in gedachten, te evalueren. Elk jaar weer verbazen we ons over de gastvrijheid van de fam. Het voelt vanaf het moment dat we de drempel overstappen direct vertrouwd. Het samenzijn in Amerika heeft iets vrijblijvends. Iedereen is leuk bijeen maar gaat ook zijn of haar eigen gang. Eten en drinken kunnen ze als de beste. We hebben goed mee gedaan. Het zou me dan ook niet verbazen als ik een gaatje op de riem moet toegeven na een maand in de USA. Gelukkig wegen ze alleen onze bagage bij de terugreis :) Morgen halen we een 10 meter lange gevaarte op waar we de komende weken in gaan rondtoeren.
-
20 Juni 2019 - 02:52
Laura:
Wat leuk om weer met jullie “mee” te gaan!
Wat een prachtige foto van de “Guth mannen” samen!
Heel veel plz nog!
Kus Lau -
20 Juni 2019 - 02:51
Stefanie:
Leuk om weer mee te lezen! Geniet samen. X -
20 Juni 2019 - 06:52
Surrenda:
Heerlijk je weer te lezen, Chris, en jullie avonturen mee te mogen beleven. En zoals elk jaar, weer onder de indruk van je schrijverstalent. HEb een paar heerlijke weken met elkaar. Veel liefs,
Surrenda -
20 Juni 2019 - 06:54
Surrenda:
en om te janken zo mooi, die foto van jou en Glenn! -
20 Juni 2019 - 09:59
Winda:
Genoten van je schrijven Chris. n leuke verrassing want k had niet verwacht dat je de gelegenheid zou hebben...vaar-wel he en veel liefs voor jullie.
-
20 Juni 2019 - 11:09
W J Guth:
Great to read first installment from CnN's chronicling of this years journeys throughout USA... and this time with 'Two in Tow' - Brothers GnF... Hats off to Mama Nicki and Papa Chris !... it was a real treat for Opa Jeff to have an extended visit with you all at Aunt Debbie's Sommervilla on beautiful Lake Geneva... and an eye opener to witness from closer quarters how intensive a time this is with two feisty, friendly young boys... amazing how well they did as the extended Guth Family began to fill the house towards weeks end... we are really proud of you all and so happy for how your lives are going, as you continue to explore the world... till next time then, JOpa. -
20 Juni 2019 - 14:57
Tammy De Vries:
Heerlijk om weer mee te lezen...geniet van jullie vakantie -
20 Juni 2019 - 16:02
Hetty :
Het is weer prachtig om te lezen hoe het gaat. Ik geniet er van. Veel liefs!!!
-
20 Juni 2019 - 18:04
Diana:
Heel veel plezier samen.. -
21 Juni 2019 - 19:05
Klasien:
Ik geniet weer van je verslag Chris. Je kunt ook altijd nog journalist worden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
