Brak op het dak (Tibet)

Brak op het dak (Tibet)

We ontwaken rond 8 uur en pakken de laatste spulletjes in de packs. We vertrekken vandaag naar Gyantse en Shigatse. Chauffeur en gids staan ons om half 10 op te wachten. We zijn erg benieuwd met welk type auto we zullen reizen. Het blijkt een Toyota Land Cruiser te zijn. Terwijl we onze bagage aan het inpakken zijn constateren we dat er eigenlijk maar plaats is voor vijf mensen. Inclusief gids en chauffeur zijn we met z’n zessen, dat wordt krap voor de 6 uur durende trip. De Momo’s (soort loempia’s) van de vorige dag zijn bij de auteur niet goed gevallen. De dag begint dus wat brakjes. We vertrekken uit Lhasa met vier man op de achterbank. Het past net en we zijn klaar voor het avontuur van de dag.

We rijden over een prachtig kronkelpad de berg op, het uitzicht wordt alsmaar mooier. Onderweg stoppen we op verschillende plekken om wat plaatjes te schieten en de benen te strekken. Onze chauffeur vraagt, zodra hij nicotine gebrek heeft, of we willen stoppen om nog wat foto’s te maken. Hoewel hij geen woord Engels spreekt kunnen we toch erg met hem lachen. We concluderen dat de Tibetanen een bepaalde levensvreugde uitstralen wat wij als erg plezierig ervaren. Naarmate we hoger de bergen in rijden wordt de lucht merkbaar ijler. Ademhalen is niet het probleem maar ik wordt erg duizelig en vertoon de symptonen van koorts. Ik stap niet meer uit bij de stops. Mijn mede reisgenoten maken gelukkig voldoende foto’s zodat ik de tweede helft van de reis enigszins kan ervaren op een later moment. Ik heb gelukkig het hoogtepunt van dit uitje nog relatief gezond mogen meemaken, het Yang Zong meer. Vanuit de bergen hebben we uitzicht op het prachtig blauw gekleurd water. Het meer stekt zo lang het oog kan reiken. Het meer ligt gelegen tussen de met groen bedekte bergen. Bij elke stop hangen Tibetaanse vlaggetjes, deze worden opgehangen om geluk te verkrijgen. Zelfs op de meest moeilijk bereikbare locaties zie je de rood, wit, geel, groen en blauw gekleurde vlaggetjes.

We zetten de reis voort en de koude rillingen worden erger. Is het dan toch een combinatie van maagklachten en de hoogte? We bevinden ons inmiddels boven de 4000 meter. Hier staan Tibetanen souvenirs te verkopen en je kunt op de foto met een Yak, dit is een soort kruising tussen een koe, berggeit en een os (zie foto). Dit dier wordt in Tibet gebruikt om het land mee te bewerken, wordt geslacht voor vlees en van de melk wordt boter en kaas gemaakt. De wc’s onderweg zijn geulen met een meter hoge omheining, we proberen het bezoeken hiervan tot een minimum te beperken. De rijstijl van de Tibetanen verschilt weinig van de Chinezen met als uitzondering van het toetergebruik. Onze chauffeur toetert gedurende de gehele reis er lustig op los. Wanneer er mensen langs de weg lopen, als we er niet langs gelaten worden. Op de weg geldt; het kleinere voertuig moet wijken voor de grotere. Onze Toyota bevindt zich relatief hoog in de “voedsel”keten, we zien dus regelmatig uitwijkende auto’s, tuk-tuks, riksja’s en scooter gedurende onze reis. Voetgangers hoeven zelfs op het zebrapad niet op voorrang te rekenen.

Eindelijk aangekomen in Shigatse. Met moeite beklimmen we de trap naar onze hotelkamers op de vierde verdieping. Onze bagage wordt gelukkig voor ons gedragen. Dat was me ook niet gelukt. Ik was zo licht in mijn hoofd en mijn medereizigers hadden ook last van hoofdpijn. We proberen wat te slapen en kijken hoe we na een dutje ons voelen. De koorts lijk iets erger te worden. Met een natte doek op het hoofd lig ik in bed. De gids klopt zowat om het uur even aan om te kijken hoe het gaat. Ze is erg zorgzaam en uiteindelijk besluit ze om een bus zuurstof voor me te gaan halen. We nemen alle vier en shot met uiteenlopende resultaten. De volgende ochtend voel ik me al iets beter. We gaan naar het ontbijtbuffet waar een geroosterd broodje en een banaan genuttigd wordt. We kijken nogal tegen de terugreis op. We hebben zowat alle bezienswaardigheden al gezien en nu resteert alleen de lange autorit. We maken een stop bij Tashilhunpo klooster. Hier bezichtigen we de mooiste Buddha beeld van Tibet, in onze opinie. De terugreis valt gelukkig mee. We hebben blijkbaar op de heenweg de toeristische route genomen. We zijn minder lang onderweg en maken niet de klim tot boven de 4000 meter. We zijn verheugd om weer te kunnen eten bij Dunya ( zie vorige post). Hier maken we gebruik van het gratis wifi om de resterende hostels te boeken voor Guilin, Yangshou en Shanghai . Onderweg naar de luchthaven krijgt Nicky een geschenk van onze gids omdat ze jarig was de dag ervoor. We hebben genoten van deze etappe van onze reis. Vaarwel Tibet.