Sumatra
Blijf op de hoogte en volg Chris en Nicky
16 September 2012 | Indonesië, Sumatra
De vlucht van Kuala Lumpur naar Sumatra duurt een klein uurtje. We vlogen met Air Asia die duidelijk de gemiddelde Aziaat als doelgroep heeft gezien de kleine stoelen en zeer beperkte beenruimte. We kunnen op de luchthaven een Visum kopen maar we hebben nog geen Indonesische Rupia's op zak. Buiten de luchthaven links kan er worden gepind. We kunnen de rij bij de Duane met een zwaai en een glimlach vermijden. Ze begrijpen vermoedelijk wat er aan de hand is. Eenmaal buiten, met visum in onze paspoorten, zoeken naar vervoer richting Bukit Lawang. Dit is een noordelijk dorpje gelegen aan de rand van het regenwoud op Sumatra. Zodra de schuifdeuren opengaan worden we begroet door vele taxi chauffeurs die ons graag, voor de hoofdprijs, willen vervoeren. Hier begint een raar kat en muis spel dat we achteraf nog niet helemaal begrijpen. Er is één man die om onduidelijke redenen het voor het zeggen heeft voor wat betreft de taxiauto's en minivans. Deze man zal ons dan ook de komende 30 minuten blijven achtervolgen. We proberen wat te onderhandelen en dan zegt een chauffeur van een minivan dat hij ons voor het gewenste bedrag wel wil vervoeren. Er komt echter een maar. De eerder beschreven man mag ons niet zien instappen omdat hij anders problemen krijgt. Hij wil dat we op een parkeerplaats iets verder instappen. Hij lijkt te vertrouwen en we besluiten op zijn aanbod in te gaan. Echter zodra we richting de parkeerplaats lopen blijft de "baas" ons achtervolgen waardoor de chauffeur niet komt opdagen. We komen dan twee Duitse backpackers tegen die dezelfde bestemming hebben als ons. Ze hebben ook moeite om vervoer te regelen waardoor we besluiten om onze verschillen met aartsrivaal Duitsland even op zij te zetten en samen te werken. Het plan is als volgt: we proberen de man af te schudden omdat hij alle chauffeurs onder druk lijkt te zetten waardoor we niet voor een gereduceerd tarief kunnen reizen. We lopen allen een andere richting uit en hebben een ontmoetingsplaats afgesproken waar we hopen een taxi te regelen. Dit lijkt te hebben gewerkt maar terwijl we instappen, na een succesvolle onderhandeling met een chauffeur, heeft de man ons alweer gevonden. Maar goed, we hebben vervoer en zijn blij dat we niet hebben moeten toegeven aan die vervelende kerel. We zien onze chauffeur meerdere malen smeergeld betalen aan de politie bij het verlaten van de luchthaven. Het was een beetje een naar begin en we willen graag deze drukke stad zo snel mogelijk verlaten.
De rit naar Bukit Lawang duurt grofweg 3 uur. Naar buiten kijken tijdens deze rit is erg vermakelijk. De huisjes worden steeds primitiever, de hoeveelheid passagiers per scooter steeds hoger. Soms telt een tweewieler maar liefst 5-6 personen. De ramen van sommige minivans (kleurrijke busjes van meestal Japanse makelaardij) worden hier volledig bedenkt met verduisterende stickers. Zelfs de vooruit, met uitzondering van een dun strookje voor de chauffeur. We zijn dit burka busjes gaan noemen, gezien de dunne strook voor het zicht. Nadat we de stad een beetje uit zijn passeren we kilometers aan palmboom plantages waar de vrucht wordt gebruikt om palmolie te maken. Er blijken vele hectares regenwoud te worden gekapt om deze plantage op te zetten. Het biedt natuurlijk wel een inkomstenbron voor de armere inwoners. De plantages zijn echter vaak eigendom van buitenlandse bedrijven die gebruik/misbruik maken van de goedkope arbeid in Indonesië.
Om bij ons verblijf te komen in Bukit Lawang moeten we een 10 meter brede rivier oversteken. Dit gebeurt met een primitieve loopbrug. Het hotel was gebouwd naast de rivier en was prachtig geïntegreerd in de natuur. De hutjes waar we in verbleven waren primitief maar gezien de omgeving paste het wel. De gekko's liepen binnen over de muur en de geluiden van de jungle waren erg goed te horen. De nasi goreng smaakt er erg goed. Bij aankomst hebben we een twee daagse tocht door de jungle geboekt bij de lokale gids, Thomas.
Dit blijkt een erg kleurrijk persoon waar wij en de overige bleekgezichten erg veel van leren tijden de tour. De eerste 10 minuten lopen we door een rubberboom plantage. Om de grondstof van rubber te winnen wordt een chirurgisch sneetje in de boom aangebracht zodat het wit goedje precies in een opvangbakje in druipt. We passeren in het wild groeiende cacao, mango en kaneelbomen. De gids verteld ons over de bomen/planten en waar de lokalen ze allemaal voor gebruiken, van medicijn tot genotmiddel. De eerste aapjes zijn gesignaleerd. Het is soms echt klimmen en klauteren door allerlei moeizaam begaanbare terreinen. Naast Thomas gaat er een chef en een tweede gids mee. We stoppen meerde malen waar we worden voorzien van een heerlijke lunch, geserveerd in een boomblad. We krijgen onderweg meerdere malen verse ananas, passievruchten en bananen aangeboden. De smaak hiervan is niet te vergelijken met de vruchten zoals wij ze in de Nederlandse supermarkten kunnen kopen. De oerang oetang is waar dit stuk regenwoud om bekend staat en is dan ook de hoofd attractie van ons trip. We hebben het geluk er zo'n 8 te mogen zien onderweg. Telkens een moeder met een baby . Mensenschuw zijn ze absoluut niet, de meeste durfden zelfs op enkele meters afstand van ons te komen. Het zijn erg nieuwsgierige beesten. Sommige van hen zijn door mensen weer vrijgelaten in hun natuurlijke omgeving, na in gevangenschap te hebben geleefd. Een van hen was Jacky. Toen wij er aan kwamen lopen klom ze, met baby, uit de boom en loopt naar ons toe. Deze is erg vriendelijk geeft de gids aan, je mag haar zelfs een hand geven als zij dit gebaar initieert. Ze benaderde mij als eerst en pakt m'n pols beet en lacht naar je. Wat een geweldige ervaring kan ik je vertellen. De overige groepsleden vindt ze ook interessant en geeft sommigen van hen ook een hand. Ze zijn niet allemaal even vriendelijk zegt de gids. Mena, ze kennen ze bijna allemaal bij naam, kan erg agressief worden en heeft voor zover ze weten 86 mensen aangevallen. Mena wordt zelfs beschreven in de Lonley Planet als "terror aap". En ja hoor, later op de dag horen we de gidsen voorin de groep onrustig communiceren. Het is Mena begrijpen we uiteindelijk. Eerst dachten we wellicht zitten ze ons een beetje bang te maken over deze agressieve oetang, maar de ernst was op dat moment van hun gezichten te lezen. Vliegensvlug kwam de tas met fruit tevoorschijn waarna de vruchten aan Mena werden gevoerd. We moesten ondertussen doorlopen terwijl de gids Mena met eten bezighoud. Was toch wel spannend. Weer een ervaring rijker zetten we de trip voort. We kamperen aan het rivier waar we, in een tent gemaakt van bamboe en een plastic zeil, gaan slapen. Bij aankomst duikt iedereen de rivier in om af te koelen en alle zweet van je af te spoelen. Het uitzicht vanuit ons kamp is geweldig, zie foto's. Er wordt wederom heerlijk eten voor ons klaargemaakt op een open vuurtje. Na het eten worden wat spelletjes gespeeld met de groep en reisverhalen uitgewisseld. De uitputtend tocht van die dag, maakt het in slaap vallen op een 5 millimeter dikke matrasje wat makkelijker. Het geluid van de kolkende rivier is erg rustgevend en draagt ook bij aan de nachtrust. Thomas heeft één keer in zijn leven gevlogen. Zijn broer is getrouwd met een Deense dame en die heeft een ticket voor hem betaald om hem te kunnen bezoeken. De verhalen over hoe hij deze reis heeft beleeft, als jungle man, zijn om van te smullen. Ze varieerden van ervaringen met westerse wc's, topless stranden, busreizen etc. Hij vond het erg vreemd dat mensen in de bus niet met elkaar praatten en gewoon voor zich uit staarden. Deze opmerking zet je aan het denken hoe individualistisch men is in het westen en hoe op de gemeenschap mensen in zijn dorp zijn ingesteld .
De volgende dag worden we allen stijf wakker van de intensieve tocht en het slapen op een harde ondergrond. Na het ontbijt bezoeken we een waterval wat iets stroomopwaarts is. Hier is het ook mogelijk om via een liaan het water in te slingeren. Het kind in je komt weer naar boven bij dergelijke activiteiten. Na de lunch (van te weinig eten is met onze gids absoluut geen sprake) wordt een bootje gemaakt van binnenbanden waarmee wij en onze bagage de rivier trotseren om zo terug te keren richting het dorp. De rivier stroomt best sterk wat het raften met de binnenbanden erg avontuurlijk maakt. We hoeven eigenlijk alleen maar achterover te hangen wat een aangename afwisseling is op de zware tocht van de dag ervoor. Die avond doen we het verder rustig en pakken de volgende ochtend om 6uur de taxi weer richting de luchthaven.
Vaarwel jungle!
De rit naar Bukit Lawang duurt grofweg 3 uur. Naar buiten kijken tijdens deze rit is erg vermakelijk. De huisjes worden steeds primitiever, de hoeveelheid passagiers per scooter steeds hoger. Soms telt een tweewieler maar liefst 5-6 personen. De ramen van sommige minivans (kleurrijke busjes van meestal Japanse makelaardij) worden hier volledig bedenkt met verduisterende stickers. Zelfs de vooruit, met uitzondering van een dun strookje voor de chauffeur. We zijn dit burka busjes gaan noemen, gezien de dunne strook voor het zicht. Nadat we de stad een beetje uit zijn passeren we kilometers aan palmboom plantages waar de vrucht wordt gebruikt om palmolie te maken. Er blijken vele hectares regenwoud te worden gekapt om deze plantage op te zetten. Het biedt natuurlijk wel een inkomstenbron voor de armere inwoners. De plantages zijn echter vaak eigendom van buitenlandse bedrijven die gebruik/misbruik maken van de goedkope arbeid in Indonesië.
Om bij ons verblijf te komen in Bukit Lawang moeten we een 10 meter brede rivier oversteken. Dit gebeurt met een primitieve loopbrug. Het hotel was gebouwd naast de rivier en was prachtig geïntegreerd in de natuur. De hutjes waar we in verbleven waren primitief maar gezien de omgeving paste het wel. De gekko's liepen binnen over de muur en de geluiden van de jungle waren erg goed te horen. De nasi goreng smaakt er erg goed. Bij aankomst hebben we een twee daagse tocht door de jungle geboekt bij de lokale gids, Thomas.
Dit blijkt een erg kleurrijk persoon waar wij en de overige bleekgezichten erg veel van leren tijden de tour. De eerste 10 minuten lopen we door een rubberboom plantage. Om de grondstof van rubber te winnen wordt een chirurgisch sneetje in de boom aangebracht zodat het wit goedje precies in een opvangbakje in druipt. We passeren in het wild groeiende cacao, mango en kaneelbomen. De gids verteld ons over de bomen/planten en waar de lokalen ze allemaal voor gebruiken, van medicijn tot genotmiddel. De eerste aapjes zijn gesignaleerd. Het is soms echt klimmen en klauteren door allerlei moeizaam begaanbare terreinen. Naast Thomas gaat er een chef en een tweede gids mee. We stoppen meerde malen waar we worden voorzien van een heerlijke lunch, geserveerd in een boomblad. We krijgen onderweg meerdere malen verse ananas, passievruchten en bananen aangeboden. De smaak hiervan is niet te vergelijken met de vruchten zoals wij ze in de Nederlandse supermarkten kunnen kopen. De oerang oetang is waar dit stuk regenwoud om bekend staat en is dan ook de hoofd attractie van ons trip. We hebben het geluk er zo'n 8 te mogen zien onderweg. Telkens een moeder met een baby . Mensenschuw zijn ze absoluut niet, de meeste durfden zelfs op enkele meters afstand van ons te komen. Het zijn erg nieuwsgierige beesten. Sommige van hen zijn door mensen weer vrijgelaten in hun natuurlijke omgeving, na in gevangenschap te hebben geleefd. Een van hen was Jacky. Toen wij er aan kwamen lopen klom ze, met baby, uit de boom en loopt naar ons toe. Deze is erg vriendelijk geeft de gids aan, je mag haar zelfs een hand geven als zij dit gebaar initieert. Ze benaderde mij als eerst en pakt m'n pols beet en lacht naar je. Wat een geweldige ervaring kan ik je vertellen. De overige groepsleden vindt ze ook interessant en geeft sommigen van hen ook een hand. Ze zijn niet allemaal even vriendelijk zegt de gids. Mena, ze kennen ze bijna allemaal bij naam, kan erg agressief worden en heeft voor zover ze weten 86 mensen aangevallen. Mena wordt zelfs beschreven in de Lonley Planet als "terror aap". En ja hoor, later op de dag horen we de gidsen voorin de groep onrustig communiceren. Het is Mena begrijpen we uiteindelijk. Eerst dachten we wellicht zitten ze ons een beetje bang te maken over deze agressieve oetang, maar de ernst was op dat moment van hun gezichten te lezen. Vliegensvlug kwam de tas met fruit tevoorschijn waarna de vruchten aan Mena werden gevoerd. We moesten ondertussen doorlopen terwijl de gids Mena met eten bezighoud. Was toch wel spannend. Weer een ervaring rijker zetten we de trip voort. We kamperen aan het rivier waar we, in een tent gemaakt van bamboe en een plastic zeil, gaan slapen. Bij aankomst duikt iedereen de rivier in om af te koelen en alle zweet van je af te spoelen. Het uitzicht vanuit ons kamp is geweldig, zie foto's. Er wordt wederom heerlijk eten voor ons klaargemaakt op een open vuurtje. Na het eten worden wat spelletjes gespeeld met de groep en reisverhalen uitgewisseld. De uitputtend tocht van die dag, maakt het in slaap vallen op een 5 millimeter dikke matrasje wat makkelijker. Het geluid van de kolkende rivier is erg rustgevend en draagt ook bij aan de nachtrust. Thomas heeft één keer in zijn leven gevlogen. Zijn broer is getrouwd met een Deense dame en die heeft een ticket voor hem betaald om hem te kunnen bezoeken. De verhalen over hoe hij deze reis heeft beleeft, als jungle man, zijn om van te smullen. Ze varieerden van ervaringen met westerse wc's, topless stranden, busreizen etc. Hij vond het erg vreemd dat mensen in de bus niet met elkaar praatten en gewoon voor zich uit staarden. Deze opmerking zet je aan het denken hoe individualistisch men is in het westen en hoe op de gemeenschap mensen in zijn dorp zijn ingesteld .
De volgende dag worden we allen stijf wakker van de intensieve tocht en het slapen op een harde ondergrond. Na het ontbijt bezoeken we een waterval wat iets stroomopwaarts is. Hier is het ook mogelijk om via een liaan het water in te slingeren. Het kind in je komt weer naar boven bij dergelijke activiteiten. Na de lunch (van te weinig eten is met onze gids absoluut geen sprake) wordt een bootje gemaakt van binnenbanden waarmee wij en onze bagage de rivier trotseren om zo terug te keren richting het dorp. De rivier stroomt best sterk wat het raften met de binnenbanden erg avontuurlijk maakt. We hoeven eigenlijk alleen maar achterover te hangen wat een aangename afwisseling is op de zware tocht van de dag ervoor. Die avond doen we het verder rustig en pakken de volgende ochtend om 6uur de taxi weer richting de luchthaven.
Vaarwel jungle!
-
16 September 2012 - 10:17
Madelon:
Wat een verhaal! Lijkt me echt super gaaf om mee te maken. Ben wel blij dat jullie er weer heel uit gekomen zijn! Heel veel plezier op Bali!!! Dikke kus -
16 September 2012 - 10:50
Hetty:
Jongens !
Dit is helemaal geweldig !! Wat knap van je Nicky, dat jij dit avontuur aan durfde. Nu genieten van Bali.
Dikke kus. -
16 September 2012 - 11:00
Lisanne (HC):
Ha Chris en Nicky,
Een mooi reisverhaal!! Blijf er lekker van genieten en ik kijk alweer uit naar het volgende verhaal!
Groet,
Lisanne -
16 September 2012 - 13:53
Stefanie:
1 woord; WAUW ! Op naar het volgende avontuur! X -
16 September 2012 - 13:54
Sabette:
Gaaf!! -
16 September 2012 - 14:18
Winda:
Mooi avontuur, fot's en mooi verslag!!dank voor delen!! liefs.
-
16 September 2012 - 18:22
Lucinda:
Klinkt heel gaaf!!! Heel veel plezier nog xxx -
17 September 2012 - 15:40
Alex:
Wow!! Wat een mooi verhaal en geweldige foto's! Vooral die van de gorilla die Chris een hand geeft!!!!
Dat is nog eens wat anders dan a day at the office! ;-)
Heel veel plezier nog!
Groetjes,
Alex -
17 September 2012 - 19:31
WJ Guth:
Love that story about wheelin and dealin with cabbies/world economy on a miniature scale... and gettin way out there in the jungle...what beautiful scenes... sweatin like hogs then jump'n in the river... is Gids Thomas taking on apprentices ? Thanks again for takin us along ! Jeff in Happyville, USA. -
18 September 2012 - 08:45
Laura:
Vet!!!! Super verhaal weer!!
Ben benieuwd hoe jullie yogja vinden!! -
18 September 2012 - 21:08
Klasien:
Spannende dingen maak je mee . Prachtig verteld Chris. -
19 September 2012 - 21:42
Denise:
He Reizigers!
Wat een geweldige reis zijn jullie aan het maken. Geniet nog van alle mooie dingen!!
Liefs Den
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
