Noorwegen avontuur #3

We hebben, met uitzondering van het weer, het beste voor het laatst bewaard kan ik stellen met de wetenschap van nu. Geiranger, onze activiteit in Jostedalsbreen Nationaal Park en de Preikestolen beklimmen zal nog lang in onze geheugens gegrift blijven.

Inmiddels trekken we weer zuidwaarts. We zijn al even onderweg en worden steeds behendiger met het kamperen en alles wat daarbij komt kijken. Zo heeft bijvoorbeeld alles inmiddels een plekje gevonden in de camper, kleren, opladers, snacks en koelkast inrichting etc. We waarderen ons huisje op wielen, vooral op de dagen dat het regent. Met enige medelijden kijken we soms uit onze ramen hoe medekampeerders natte tenten aan het afbreken zijn en/of al hun hebben en houden vanaf een cabin naar hun auto slepen.

Na vertrek uit Kristiansund komen we langs de Atlantic Road, met iconische brug. Noorwegen is zo spectaculair dat we na twee weken en heel wat kilometers nog steeds dagelijks onder de indruk zijn. Fjorden, watervallen bergpassen, tunnels, bruggen en ferry’s we blijven ons verbazen. Nicky en ik dan. Denk maar niet dat Finn zin heeft om de camper uit (lees: van z’n iPad af) te komen om even bij de brug de toerist met ons uit te hangen [e-1f923] en hij is niet eentje waar de weerstand na 5 min weer is overgewaaid. Omdat niet alleen de bestemming maar vooral ook de reis zelf prachtige plaatjes oplevert hebben we de timelaps functie herontdekt. Kunnen we nog eens van het uitzicht genieten, of later aan de kids laten zien die onderweg met hun snufferd in de iPads zaten.

Het Geiranger Fjord wordt na elke bocht op de "The Eagle Road” (Ørnevegen) beter zichtbaar. We hebben de regen meegenomen dus de bergen hangen in de mist. We arriveren op tijd en hebben zodoende een plekje pal aan het water kunnen bemachtigen van dit imposante Fjord. Het cruiseschip wat er ligt is eveneens imposant al bederft het wel wat van ons uitzicht. De volgende dag laat de zon zich gelukkig weer zien, een perfecte dag om de Sup op te pompen en het fjord op te paddelen. Naast het cruiseschip waar duizenden mensen op zitten voelen we ons erg klein, maar dat blauwe water en de prachtige bergen. Glenn en ik kunnen een duik niet weerstaan, al is het water zo koud dat het bijna pijn doet. Die avond gaan we uit eten. Finny krijgt van mams nog even de opmerking “geen boeren en scheten laten”. Want dat is onbeleefd in een restaurant. Ja,hij zit momenteel in die fase. Het avondmaal verliep overigens zonder noemenswaardige incidenten. Paar dagen later zegt ie, bloedserieus “ik wil niet uit eten, want dan mag ik geen boeren laten”. Wat een kereltje is het[e-1f61d]. Bij een verkennend rondje van Geiranger hebben we een fiche gezien van de Geiranger skywalk en dat ligt ook nog eens op de route. We pakken de paling weer in. Of nou ja, we ontkoppelen de stroomkabel, inpakken bleef ons de hele vakantie gelukkig bespaard. Het uitzicht vanaf de skywalk is adembenemend, maar erg koud. Snel de camper weer in voor een ontbijtje.

Op naar Jostedalsbreen Nationaal Park waar we op een camping staan gelegen aan een azure blauwe rivier met woest kolkend water. Dit water is afkomstig van de vele gletsjers die dit gebied rijk is. Een paar dagen terug ontstond het idee om hier een excursie te gaan doen en we hebben daad bij het woord gevoegd. Morgenmiddag gaan we met een boat naar de gletsjer en die gaan we nog beklimmen ook. Laten we ze nu maar gaan bekijken, voordat ze smelten. Onze boys zijn strijders en gaan de uitdaging niet uit de weg. Met echte spikes onder de schoenen en met touwen aan elkaar vast. We voelen ons ware avonturiers. Echt een waanzinnige ervaring. En wij maar lachen om Nicky’s aankopen (handschoenen/jas) in Oslo. Die kwamen nu goed van pas.

Het regent weer eens onderweg naar Voss, onze volgende bestemming. Bij aankomst spot ik een binnenzwembad. Subtiel app ik de jarige Nicky of ze in is voor een “feestje” in het zwembad. In zo’n camper is overleggen immers lastig, met die grote oren altijd nabij. It’s a plan! We parkeren op ons plekje op de camping en lopen door de miezerregen naar het zwembad. Gletsjers, fjorden het zal allemaal wel, voor de kids gaat niks boven het zwembad. Dikke pret hebben we. Finny spot de hoge duikplank, daar wil ie vanaf. Ik zeg nog weet je het zeker? Zelfverzekerd loopt ie de trap op. Bovenaan de plank is het toch wel ineens erg hoog en kruipt ie op z’n knieën weer terug. De glijbaan dan maar een paar keer trotseren, ook nog ff de sauna in. Maar het was merkbaar dat het hem echt dwars zat. Hij wilde toch wel. Wederom overheerste de angst. Voorgesteld om samen te springen. Ja, dat doen we. Samen springen gaat goed, maar in dat koppie was het toch niet echt, hij wilde ook alleen. En uiteindelijk is het hem gelukt zijn angst te overwinnen. Het was zo’n mooi moment om te aanschouwen. De drijvende hindernisbaan baan valt bij Glenn in de smaak en we mogen niet vetrekken voordat we die helemaal in 1x kunnen trotseren. We “mogen”, na heel wat pogingen, richting de kleedkamers. Geen taart voor onze “ouwe taart”, maar wel donuts met sterretjes om Nicky’s verjaardag toch nog een beetje te vieren. Ondanks de regen weer een heerlijke dagje gehad.

Veel bergen gezien deze reis, maar naar het stadje zelf zijn we nog niet geweest. Dat staat vandaag op de planning. Na een rit met de bus en tram kunnen we de kleurrijke huisjes van Bergen bewonderen. Maar zoals eerder vermeld zijn onze nazaten niet van de stempel “Slenter toeristen”, we maken er dan ook een vrij kort bezoekje van. Na een bezoek aan de McDonalds verlaten we Bergen weer richting de camping. Dagelijks wordt zeker een potje mens erger je niet gespeeld. Onze jongste heeft een ongelofelijke gave om zessen, of het exacte getal wat nodig is om èèn van zijn reisgenoten er af te gooien, de gemoederen lopen soms aardig op. Zodra die 18 wordt ga ik het hem naar het casino.

Maar dat duurt nog ff, eerst na de ferry overtocht een plekje zoeken in de vrij kamperen app. Het voelt alsof we ons huisje op het eind van de wereld hebben geparkeerd. Af en toe wat verkeer dat wachtop de ferryovertocht maar verder helemaal niks. We picknicken en doen ondertussen een spelletje om bij te komen van een potje voetbal. De motor wordt weer aangeslingerd en we zetten koers richting Stavanger. De ruitenwissers zijn weer eens nodig dus de klim naar de Preikestolen wordt verplaats naar morgen. De locale buienradar beloofd plechtig dat het droog zal worden [e-1f91e] !! We hebben inspiratie ontleend van de andere Meppelse Noorwegengangers en bezoeken die dag het trampolinepark in Stavanger. Weer een hoogtepunt voor de kids, maar paps en mams vermaken zich hier ook prima. Het is soms best lastig een balans te vinden qua activiteiten die wij leuk vinden en de boys. We wisselen daarom zoveel mogelijk af.

In onze gedachten zijn we al een tijdje bezig met de tocht naar de top van Pulpit Rock, een andere naam voor de 604 meter hoge rotswand (Preikestolen). Vooral hoe dat onze jongens zal vergaan. Want dit is weer een activiteit voor ons. Ze gaan laat naar bed op vakantie, praktisch tegelijk met ons. Lekker laten uitslapen en dan de klim wagen is het initiële plan. Totdat ik half 7 wakker wordt van vertrekkende campers en de woorden van de camping eigenaresse weer in m’n hoofd op popten. “Ga op tijd op pad” en vermijd de drukte. Soms sturen ze zelfs mensen weer weg omdat de parkeerplaatsen vol zitten in het hoogseizoen. De FoMo slaat toe. Toch iedereen uit bed getrommeld. Today is the day. Het is een echte hike, alle wandelingen en challenges die we tot nu toe gedaan hebben vallen hierbij in het niets.Onze troef, bezoek aan het trampoline park als tegenprestatie voor de tocht, is gister al verspeeld. Genoeg beloningsvoedsel meenemen dan om de spirits op te peppen als ze er eventueel doorheen zitten. Maar tot onze vreugde/verbazing zagen ze de uitdaging er wel in en trotseerde de uitdagende hellingen als ware experts. Niet op bergschoenen maar gewoon op de sneakers. Het klaarde net op het juiste moment op, waardoor we van de ware schoonheid konden genieten. We kunnen weer iets op onze Bucketlist afvinken!

Zelfs de regen die de volgende dag zich weer aandiende kon ons geluksgevoel niet verpesten. We rijden naar bekend terrein, Kristiansand, waar onze eerste Noorwegen ervaring ooit begon. Hier nemen we morgenmiddag de ferry naar Denemarken. We herhalen een beproefd recept, het zwembad, om de regenachtige dag door te brengen. De zwembaden in Noorwegen zijn zo heerlijk warm vergeleken met bad Hesselingen. Wie weet door de grote hoeveelheden gas waarover dit land beschikt. O nee nog te vroeg om over werk/energie na te denken. Maar ik betrapte mezelf er eerder al op de gedachte dat de Noorse stuwmeren al flink vol zullen zitten met al dit neerslag, volgende week ga ik direct checken of dit voorgevoel klopt. Na de laatste duik voornemens om onze vertrouwde stek in Kristiansand op te zoeken voor de overnachting. Helaas er staan borden dat dat niet meer is toegestaan. Dan maar op de parkeerplaats van de lokale kerk. Het is toch geen zondag is onze eigen argumentatie en we hebben geen zin om verder te zoeken.

De dag erna brengen we er wel door, het plekje waar we wilden overnachten. Een schatting baaitje. Alhoewel het zonnetje zich weer laat zien, hebben we geen zin in en duik. We doen nog een laatste dump (chemischtoilet legen) zodat we de optie hebben op “wild” kamperen in Denemarken. We vinden het luxe reizen met de camper maar niet alles is glitter en glamour. De “poepkoffer” moet toch ook af en toe geleegd worden. Een klus waar een luchtje aan zit, but someone’s gotta do it [e-1f62b]

We maken de overtocht naar Denemarken en kunnen de camper zowaar in één keer vinden [e-1f923]. We zijn als één van de eersten die de ferry mogen afrijden waardoor we een prachtig plekkie kunnen bemachtigen aan het strand. Het besef dat het einde van ons avontuur nadert begint in te dalen. Toch wel een domper kan ik je vertellen. We genieten in Hirtshals nog van een prachtig zonsondergang, strippen de kids van hun kleren om de ladingen zand in de camper zoveel mogelijk te beperken en dan door naar bed. Na het ontwaken crossen we in 1x door Denemarken heen en voorbij Hamburg hier hebben we een camping gevonden voor de allerlaatste overnachting. Morgen hoeven we geen adres in de navigatie te tikken maar kunnen gewoon op de thuisknop drukken.

We zijn wederom verliefd geworden op Noorwegen, zo mooi, zo divers en beeldschoon. Echt geweldig. We komen weliswaar iets “armer” terug, Noorwegen is niet goedkoop. Maar we zijn zoveel rijker teruggekomen, qua ervaring en alle onvergetelijke herinneringen! En die zijn onbetaalbaar!!!