Noorwegen avontuur #2

We zetten voor het eerst voet aan Noorse grond in Larvik. Op zoek naar een plekje, de coördinaten van een vrije kampeerplaats zijn ingetoetst. Het is even zoeken maar we parkeren ons huisje uiteindelijk in een prachtig stuk van de haven. We droppen een Noors briefje in een bus en we mogen nog aan het stroom prikken ook, wat niet vanzelfsprekend is op dit soort plaatsen. De stepjes worden uitgeladen om de buurt wat te gaan verkennen. Het voetbalveldje is gesignaleerd en na een belofte dat we daar later terugkomen voor een potje, kunnen we weer verder. Er is hier van alles. Zo trotseren we een speciaal voor stepjes ingericht skatepark. We habben getwijfeld of we hun kleine tweewielers mee zouden nemen, maar nu al kunnen we de conclusie trekken dat dit een goede zet is geweest. Net wat minder lopen en meer plezier voor de boys en we kunnen zo wat meer meters afleggen. We bestellen pizza bij een lokale tent en smullen van de ronde lekkernijen op een picknick bank aan het water. Uitpuffend van het beloofde potje voetbal besluiten we nog ff de zonsondergang te gaan bekijken, de jongens weliswaar met een telefoon in de hand want er is voetbal op.

Na ons ochtendritueel trekken we de stekker uit de camper en vertrekken richting Oslo. Het is bekend terrein, we hebben bij onze vorige tour de Scandinavië ook deze camping aangedaan waarvandaan je prachtig uitzicht hebt over de stad en met een tien minuut durende busrit in hartje Oslo zit. Onze jongens vrezen dat we gaan shoppen, vermoedelijk hun associatie met een stad [e-1f923], ze hebben overigens geluk want dat is niet perse het plan. Echt een plan hebben we trouwens niet dus beklimmen we het operagebouw en gaan we op bezoek bij het koningspaleis. O ja het reuzenrad was ik bijna vergeten, want net als het iconische Londen tel je blijkbaar niet mee als metropool zonder zo’n ding. De voorbereidingen worden getroffen voor een Redbull cliff diving event. Een 28 meter hoge steiger was in aanbouw waar de waaghalsen volgende week vanaf zullen duiken.

We hebben tot nu toe prachtig weer en kunnen heerlijk in onze korte broeken de stad rondslenteren. Mijn verbazing is dan ook groot wanneer onze reisleidster handschoenen en een jas koopt, ja toch een beetje shoppen. Die lijkt zich voor te bereiden op minder aangename weersomstandigheden. De jongens en ik lachen erom, maar wie weet lacht ze toch het laatst. De camping in Oslo ligt aan een park waar ik tijdens m’n ochtendwandeling allerlei kunstobjecten en standbeelden mag bewonderen. Echt van alles, kleurrijke standbeelden, onderbroeken aan een lijn die als lampenkappen fungeren en de Noorse (vrouwelijke) variant van mannekepis. Er hangt een goeie vibe in deze hoofdstad van het land met de gelukkigste inwoners ter wereld. Wij zijn blij wat van dit geluk mee te kunnen pikken.

Het contrast van de stad met onze volgende bestemming, Lillehammer, is vrij groot. We kamperen “off the grid” in een voormalig olympisch dorp waar in 1994 het skischans springen gehouden werd. We kijken uit over een prachtig graanveld met in de verte een rivier. Het is later op de middag dus besluiten we nog voor een kort avontuurtje te gaan. Nou ja avontuur, voor zover je 934 trappen omhoog lopen onder die noemer kan scharen. Het uitzicht was schitterend en een goede oefening voor de twee uur durende hike naar de Preikestolen die mogelijk op de planning staat. We twijfelen alleen nog een beetje want de boys zijn doorgaans niet direct bijster enthousiast over de door ons bedachte activiteiten. Eigenlijk volgt praktisch altijd een afkeurende blik als het niet voetballen, zwemmen of op de iPad betreft[e-1f923]. Precies zo ging het ook die ochtend. We konden vanaf de camper watergekletter horen en dat moest wel een waterval zijn. Kom, let’s go voor het volgende avontuur. Tegensputteren maar eenmaal op pad draaien ze soms nog wel eens bij. Dit was best leuk. Lekker door het bos, stenen in het water gooien etc. Het is de kunst om de juiste balans te vinden qua kids/papa[e-38]mama activiteiten. We hebben nog twee weken om te twijfelen over de mega challenge, de klim naar de Preikestolen.Deze uitdaging zijn we twee jaar terug nog uit de weg gegaan door dit “wereldwonder” vanaf een boot te bewonderen. Maar ze zijn nu wat ouder.

We verlaten de skischans en springen naar de volgende camping, die overigens vol bleek te zitten omdat het was afgehuurd door een grote groep Noren. Een paar kilometer verderop zat nog een camping waar ze gelukkig nog wel een plekje voor ons hebben. Echt een plaatje, pal aan een typisch blauwe Noorse rivier. De foto’s kunnen zo in een brochure. We stationeren onze tuinmeubels, om het plekje te reserveren, en vertrekken vervolgens naar Rondane nationaal park. Het is een forse klim, de toerenteller loopt fors op en de temperatuur daalt snel. We parkeren de camper uiteindelijke op een soort Noorse heide. Finn vind de begroeiing lijken op bloemkolen, direct gevolgd met een “gatver dat lus ik niet”. We hebben vandaag weliswaar een waterval voor ontbijt gehad, die staat ook op het menu voor lunch. Maar deze is een stuk imposanter. Het klauteren met de kids gaat goed, al vinden wij het af en toe spannend. Finn ziet nog niet echt gevaar.

Terug bij de camping aangekomen lonkt de blauwe rivier toch wel heel erg. Glenn en ik nemen een verfrissende duik, holy moly wat koud. Eindje verder op de berg was dit water kortgeleden nog niet vloeibaar is ons vermoeden. Terwijl we aan het afdrogen zijn stationeert een camper met gele nummerborden zich naast ons. Die zijn verbaasd dat ze naast Nederlanders zijn komen te staan. Onze witte nummerborden zorgen wel vaker voor verwarring bij mede kampeerders, we reizen een beetje undercover zo. De jongens leven helemaal op bij de ontdekking dat er ook twee Nederlandse vriendjes in de camper naast ons zitten. Waarderen ze toch net iets meer dan een wandeltocht naar een waterval. Ze mogen laat opblijven en ze spelen zeker tot 10uur op de trampoline met de andere kids. We twijfelen een beetje over onze volgende bestemming Kristiansund, er wordt regen voorspeld en niet zo’n beetje ook. Maar er aan ontkomen is nagenoeg niet te doen, in half Noorwegen overheerst dit weerbeeld. We besluiten er een reisdag van te maken en toetsen Kristiansund in de navigatie. We gaan hier vrij kamperen en halen de krabbenhengels en worstjes tevoorschijn. Goed vermaak en een goede vangst. We laten onze vangst echter weer gaan, want pizza staat vanavond weer eens op het menu. Koken lukt best in de camper trouwens, maar zin daarin hebben we niet altijd. Op de step van Glenn trotseer ik de heuvels van Kristiansund naar de pizzeria 1,9 km verderop. Gelukkig passen de dozen net tussen het stuur zodat ik ze kan vasthouden op de terugweg op de step. Veelal heuvels af dus ze kunnen nog warm worden bezorgd. Dit is het noordelijkste plaatsje die we zullen aandoen tijdens deze reis. Over de rit weer zuidwaarts waarschijnlijk later meer..