Noorwegen avontuur #1

We hebben lang rondgelopen met de gedachte dat we naar Kroatië zouden gaan deze zomer, prachtig land maar we hadden beide al in de idee fase enige twijfels. Wat precies de aarzeling was kan ik niet eens exact omschrijven, maar was gewoon een gevoel. Tot ineens we op een zondagochtend dachten “misschien toch met een camper op pad”? Jawel hoor we kregen beiden direct kriebels en gelijk doorgepakt, die is geboekt! Noorwegen hebben we eerder aangedaan maar die ervaring smaakte wel naar meer. De voorpret kan beginnen.

Donderdag de laatste loodjes op m’n werk, en zoals het spreekwoord luidt, die zijn zwaar. Finn vraagt al een week bij het ontwaken “ga je vandaag de camper ophalen pap”? Vrijdag is het eindelijk zover en kan ik met “ja” antwoorden. In de avond vooraf wat spullen klaargelegd. Koffers inpakken is er gelukkig niet bij. We leggen alle kleding, vermaak en beddengoed straks zo over in de camper. Rond 8uur vertrek ik richting Mulheim waar onze camper om 11 klaar staat. Nicky had nog ff gemaild of het niet eerder kon dan de standaard 14uur. In eerste instantie werd ons verzoek afgewezen, maar al snel volgde nog een mailtje met 11uur staat ie klaar. Het initiële plan was om vrijdag nog thuis te slapen maar door de vroege pickup optie besloten om vrijdag ook gelijk te gaan rijden in een poging om de zwarte zaterdag drukte te vermijden.

Nog ff heerlijk scheuren op de Duitse autobahn, met de Tesla lukt dat vermoedelijk toch net iets beter dan in het bakbeest waarmee ik in terugrij. Dan is dat alvast een beetje uit m’n systeem. Ervaring leert ook dat in Noorwegen flink doorscheuren er niet echt in zit met alle 80 wegen en bergpassen. Ik parkeer, net als vorige keer de auto op een mooi plekje bij de lokale supermarkt. Er staan nu alleen borden “Kostenlos Parken für die Douer Ihres Einkaufs” die herinner ik me niet van de vorige keer, evenals de slagbomen. Dit hele dorpje bestaat bijna alleen maar uit camperverhuurders. Die bordjes zullen waarschijnlijk geplaatst zijn door aso’s zoals ik die rustig hun auto daar tijdens hun vakantie laten staan. Het zal wel denk ik in eerste instantie, vorige keer heeft ie er ook prima 3 weken vertoefd. Check nog wel ff wat de verhuurder vindt. Die lacht en zegt direct “niet doen”. Hij adviseert me een ander plekje.

Papierwerk is zo in orde. Er komt een kaartje tevoorschijn in welke landen de camper allemaal verzekerd is, Rusland en Belarus staan toch niet op de planning dus ik zie geen issues. De beste man, dezelfde die me vorige keer ook heeft geholpen trouwens, verteld me dat er maar 2,5 duizend km op de teller staat. Die stand gaan we meer dan verdubbelen. Nou hoppa laat dat ding maar zien. We lopen het kantoortje uit en daar staat ie te glimmen. Hij ruikt zelfs nog nieuw en die geur komt niet uit een spuitbus of kerstboompje aan de spiegel. Ik ben happy ermee iig. De hele procedure duurt me te lang, als ervaren camperman [e-1f923]. We willen immers die dag nog vertrekken en ik moet nog weer helemaal naar Meppel. De beste man merkt dit wellicht maar laat zich niet haasten en de volledige checklist wordt grundlich afgevinkt. Ik heb zelfs op een trapje moeten staan om te verifiëren of er geen schade aan het dak zat.

Ik pak het schrijven weer op na een paar dagen en dacht pff wat een lap tekst al, met de spanningsbogen van vandaag de dag vraag ik me af of jullie het nog trekken [e-1f923]. Het kort houden is nooit m’n sterkste punt met dit soort dingen. Het verslag dient vooral als geheugensteuntje en archief voor onszelf. Maar goed ik zal m’n best doen. We maken zodoende een sprongetje. We zitten inmiddels in het bovenste puntje van Denemarken, Hirtshals, waar we op een mooie camping hebben overnacht en natuurlijk bij aankomst een potje voetbal hebben gespeeld en een duik in het zwembad hebben genomen. De volgende ochtend was ik op tijd wakker en uit de camper gesneaked om een kopje koffie te halen. Winkeltje was echter nog dicht dus maar even op verkenning uit. Ik wandel richting het strand waar ik bij aankomst voorbijgereden wordt door een opaatje die gewoon zo met z’n auto het strand op rijdt. Er stonden zelfs campers die daar hadden overnacht. En wij maar als burgerlijke stakkers op een camping staan. Snel terug voor koffie en ontbijt met de rest. De boel weer gereed gemaakt en hoppa we rijden naar het strand. Nicky en boys gaan alvast vooruit, te voet en op de stepjes, lekker hard van de heuvels af totdat een geschaafde knie de pret enigszins bederft.

Het gekke aan zo’n camper is dat het zowel een vervoersmiddel als je vakantiehuisje is. De overgang van “zo we zijn er” is dan ook een beetje troebel. Het moment dat de camper niet alleen een vervoersmiddel meer was kwam toen we, net als het opaatje, parkeerden op het strand voor de eerste duik in zee. Zo blij als een kind kan ik je vertellen. De kids vergezelden me overigens niet, die zijn hun kwallen fobie nog niet te boven. Over een uurtje moeten we richting de haven waar we de ferry pakken naar Larvik Noorwegen. We kunnen onze geparkeerde camper zien vanaf het dek terwijl we Denemarken uitzwaaien. We spelen een paar spelletjes. De boys willen een ijsje, je weet dat je in de buurt van Noorwegen komt wanneer ze Haaland ijsjes verkopen[e-1f923]. Nog een duidelijk teken dat we Noorwegen naderen zijn de breiende vrouwen, hebben zeker wel 8 geteld waar kleurrijke truien, mutsen of sokken in de maak waren.

De kapitein verzocht iedereen naar de auto’s en campers te gaan want we arriveren bijna. We hadden even een stressmoment. Zo’n schip is net een doolhof, iedere trap komt uit op een ander dek. Die leken ook nog eens allemaal op elkaar. We waren de camper dus mooi kwijt, niet alleen hadden we de letter verkeerd, maar ook zelfs het dek, Al lekker uitgecheckt dus [e-1f61d]. Vele trappen later komen we op de juiste dek die grotendeels al leeg was. Iedereen had om onze camper moeten maneuvreren die ook nog eens pal vooraan stond. Dat gaan we op de terugweg anders doen, maar we hebben nagenoeg de hele vakantie nog voor ons dus laten we het daar nog maar niet over hebben….