Van de regen naar de zon

Glenn keek naar buiten en zei “yaki bah, vies weertje zeg”. We moeten hem gelijk geven. Tijdens dit druilerig weekend is het idee ontstaan om zuidwaarts te vluchten. We zouden nog best wel wat vitamine D kunnen gebruiken namelijk.

Stiekem even online kijken. De keuze is verre van reuze vanwege onze kleine baas Finn die inmiddels drie maanden oud is. Egypte en Tunesië strepen we om die reden weg als realistische opties. Kaapverdische en Canarische eilanden blijven over. Nog even naar Dubai gekeken. Gatver, nee alles is echt veel te duur. In de dagen die volgen proberen we het idee te vergeten. Dat blijkt echter best lastig. Als eenmaal zo’n “zaadje geplant is”, dan is het verdomd lastig het weer los te laten. Stel dat we eerder vertrekken, zou dat de reissom misschien nog kunnen verlagen? Toch nog een keertje kijken dan, een week eerder vertrekken levert een reductie op van circa €1.000. Op tweede kerstdag terugvliegen zal het goedkoper maken en kerst vieren onder een palmboom moet je ook een keer ervaren. Nicky heeft nog verlof en dit is onze kans om een keer in de winter samen op vakantie te gaan. We besluiten het te doen.

We moeten direct de volgende dag een paspoort aanvragen voor onze nieuwste familielid en dan blijven er exact voldoende werkdagen over om het reisdocument in orde te maken. Nicky gaat met Finn naar de fotograaf. Hij moest wakker gemaakt worden en was “not amused”. Sommige van jullie zullen dit herkennen, nekje onhandig vasthouden, buiten het zicht van camera. “Denk erom dat beide oren zichtbaar moeten blijven”. Alle formele eisen waar een paspoort foto aan moet voldoen maken het nog een hele uitdaging. Dit alles resulteert in een hilarische “most wanted” foto die de komende 5 jaar een glimlach op onze gezichten zal toveren.

Tickets geprint, reisdocument aangevraagd, dan hebben we een week om te bedenken welke kleren we meenemen. Voor mijn werk kijk ik meerdere keren per dag naar specifieke weerberichten. Hoeveel elektriciteit zal er naar verwachting worden opgewekt met windmolens, hoe laag worden de temperaturen en dus hoe hoog wordt de gasvraag. Om te bepalen of en hoeveel korte broeken er mee moeten check ik ook regelmatig de voorspelling van Gran Canaria waar de temperaturen tussen de 22-25 graden liggen. Heerlijk vooruitzicht, dus toch meer korte dan lange broeken mee.

Voor je het weet heb je twee kinderen en veranderd het pakken van de koffers van een simpel lastminute klusje naar “hogere wiskunde”. We hebben alles, of beter gezegd hopelijk hebben we alles. De koffers zitten in ieder geval goed vol en de ritsen laten zich niet zonder slag of stoot sluiten. Dat lukt ons rond middernacht. We pakken de 4uurtjes die ons die nacht gegund zijn om rond 5:00uur te vertrekken naar Eindhoven. De ruitenwissers draaien overuren dus geen weer om te missen zeg maar.

Op een gegeven moment realiseren we ons dat we toch wel een beetje ervaren reizigers aan het worden zijn. De douanestress is echt tot een minimum beperkt. Zelfs bij het vernemen van het nieuws dat ook de riemen af moesten. Glenn in de gaten houden zodat ie er niet vandoor sprint. Ook de laptop en tablet in een apart bakje door de scanner verhoogde de hartslag nauwelijks. Of het nu komt door ons relatief relaxte kroost dat weet ik niet maar dit ging allemaal prima. Het niet horen van de “mind your step” van Schiphol was wel enigszins een gemis. Heb toch altijd een soort Pavlov associatie met vakantie bij het horen hiervan.

Finn vliegt voor het eerst maar ook hier kunnen we een beroep doen op onze ervaring. Het voeden tijdens het opstijgen beperkt namelijk de eventuele last van zijn oortjes. Die jongen gaf geen kick. Vlak voor het opstijgen nog wel ff een volle luier maar het verschonen in het krappe toilet is inmiddels gesneden koek. Ik zal ophouden met deze borstklopperij maar je merkt het, ben blij dat we er nog op uit kunnen.

Diegene die onze vorige posts herinneren weten wellicht nog dat er enige aversie is tegen massa toerisme. Het begint echter te wennen. We doen er dit jaar zelfs een schepje bovenop: een all-inclusive resort. Lekker makkelijk en lui was de behoefte. We hebben een prachtige bungalow, het eten is goed en er is veel vermaak voor Glenn. Het zwembadwater zou wel een graadje warmer mogen om toch nog wat te klagen te hebben. We gaan ons hier goed vermaken, dat is zeker. Heerlijk om na dit bewogen jaar, met gezinsuitbreiding, zo relaxt te kunnen afsluiten. Geen eens hoeven te bedenken naar welk restaurant we vanavond gaan biedt ons nog meer “rust”.

Een tweede verhaaltje schrijven acht ik zeer onwaarschijnlijk met onze activiteiten de komende dagen. Zon, strand en zwembad is de korte samenvatting. Lezen dat patatjes en pasta weer tot de opties behoorde vanavond aan het buffet gaat snel vervelen :)

Rest ons jullie allen fijne kerstdagen te wensen en alvast een zonnig 2019!

Groetjes,

Chris, Nicky, el Jefe en el Patrón

(net narco’s gekeken dus spreek ik onze kleine “baasjes” vermoedelijk de komende maand zo aan)