Detroit (on the road)

We trekken de stekker van de camper eruit en zetten koers richting de grensovergang bij Detroit. Het laatste stukje Canada is bedekt met duizenden windmolens. Ook zijn we geïnformeerd dat alle grote boerderijen hier opgezet zijn door Nederlanders.

We hebben een beetje een reisdag en hebben wat KM's te overbruggen. Over een aantal dagen hebben we met mijn familie afgesproken dus hebben we een plaats/datum waarop we ergens moeten zijn. Het fijne aan zo'n camperreis is dat je over het algemeen flexibel bent en gaandeweg kan bepalen of je ergens langer wilt blijven of wil maken dat je wegkomt.

We naderen de grens en krijgen aanwijzingen om in de rij voor auto's/campers te gaan staan. We zijn gehoorzaam, met name omdat Amerikaanse douaneambtenaren niet bekend staan om hun vriendelijkheid. Ik kan je nu al verklappen dat deze reputatie terecht is. We worden bevolen om direct uit de auto te stappen en alles in de auto te laten liggen. Ik geef aan dat Glenn achterin nog ligt te slapen en dat we die ff wakker moeten maken "yes you do" wordt ons met luide autoritaire stem toegeschreeuwd. Ze doorzoeken de camper volledig terwijl wij, met de nog wat wazig om zich heen kijken Glenn, richting het douanegebouw lopen.

Vergezeld met andere "willekeurig" uitgezochte reizigers krijgen we formulieren waarop we letterlijk al onze informatie op moeten schrijven, mail en telnummer van je ouders is zelfs een vereiste. Uiteindelijk ontdooit de situatie iets doordat één van de medewerkers, in een paar gebrekkige zinnen Nederlands, ons verteld dat hij getrouwd is met een Nederlandse vrouw uit Enkhuizen. Uiteindelijk krijgen we de benodigde stempels maar voelen ons bijna als crimineel behandeld. Qua wegen voelt de grensovergang net zoals die tussen NL-BE. Het gladde asfalt laten we achter ons en rijden nu bijzonder slechte wegen. Deze zijn goed merkbaar in de camper. Ons bestek dendert erover wanneer de wegen echt slecht worden.

We worden steeds beter om de dag in te delen en hanteren nu de strategie om te rijden op tijden waar Glenn z'n dutjes doorgaans doet. We hadden hem gister eerst op bed gedaan, om hem vervolgens de hele weg te moeten vermaken. Toch iets te lang in de speeltuin gespeeld. Nicky kan eventueel naast hem zitten, achterin zitten namelijk ook gordels, voor als hij overstuur raakt. Fijner voor hem en ons als die lekker kan tukken onderweg. Het is wat dat betreft ook wennen. Met z'n tweeën reden we gerust een flink aantal uur als we daardoor ergens interessanter een dagje langer konden vertoeven.

Door ons oponthoud van circa 1,5 uur aan de grens zien we downtown Detroit alleen maar in de verte vanaf de snelweg. Net buiten de stad zitten we op een camping waar zelden buitenlandse reizigers staan. Ik krijg het idee dat het tot nu toe bereisde stuk veel minder toeristisch is dan het met nationale parken bezaaide westen. We krijgen zo wel de meer authentieke Amerikaanse experience. Vermoed wel kennisgemaakt te hebben met menig Trump supporter.

Onze volgende overnachting is in St. Joseph, dichtbij Holland Michigan, voor veel Nederlandse immigranten een gewenste bestemming. Bij de receptie zijn allerlei typisch Nederlandse snoepjes te koop, nou ja hoe traditioneel chocopinda's zijn weet ik niet, maar wel lekker. Blijkbaar gaat het gerucht als een lopend vuurtje rond dat er "echte Nederlanders" op de camping staan. De volgende ochtend tijdens een rondje wandelen met Glenn krijgen we namelijk de vraag of we dat Nederlandse stel zijn en of we Gelderland ook kennen. Mensen blijven toch altijd nieuwsgierig naar hun roots.

Mijn oom en tante hebben recentelijk een huis gekocht in Wisconsin waarvan we morgen het adres in de Tom Tom zullen invoeren. Onderweg zoeken we ergens halverwege een camping. De camping zit ergens in de middle of nowhere maar we krijgen hierdoor wel een heel ander landschap te zien. Onderweg rijden we langs Chicago op een 6 baans weg vol vrachtwagens. Net zoals in Nederland de ov chipkaart lastig is voor toeristen is dat hier met de i-pass. Dit is een geautomatiseerde manier om de tolwegen te betalen en waarover wij niet beschikken. Er kan lang niet overal meer met cash betaald worden waardoor we in het verleden wel eens achteraf boetes hebben ontvangen. Tot nu toe is het gelukt alles te betalen. We rijden ditmaal dan ook rond met een berg kwartjes.

We bezoeken die middag nog een outlet mall om zo de dag niet volledig uit reizen te laten bestaan en rijden door naar de Yogi Bear campground. We zijn hier de enige op de korte termijn kampeerplaatsen. Na de recente feestdag, labor day, wordt het al snel rustig wordt ons verteld. De volgende ochtend rijden we rond 10uur met een slapende Glenn richting Lake Geneva Wisconsin waar ook een familiebijeenkomst staat gepland. Hierover later meer.

Groetjes,
CnNnG