3 op Reis
Blijf op de hoogte en volg Chris en Nicky
13 September 2016 | Canada, Toronto
En daar gaan we.. Het station ligt, nadat we verhuisd zijn begin dit jaar, nog maar op een afstand van 450 stappen. Tja, mijn telefoon meet het, dus ik weet het.
3 op reis vonden we een leuke woordspeling voor deze post. Voor het eerst met ons "klein" ventje op reis. Spannend voor hem, maar misschien nog wel meer voor z'n ouders. Bij het vernemen van onze plannen toch aardig wat opmerkingen als "weet je het zeker", "mag ie zo lang in een maxi cosy zitten", "baby's hebben rust en regelmaat nodig" en "daar herinnert hij zich later niks van". Dat laatste klopt, we gaan stiekem eigenlijk gewoon voor onszelf. De overige opmerkingen leggen we naast ons neer en hebben zoiets van we zien wel hoe het loopt. Je komt er niet achter als je het niet probeert, toch? Ik heb zelf per slot van rekening de plas met drie maanden al overgestoken voor een kennismaking met m'n Nederlandse fam.
Veel eerste indrukken voor Glenn en hierdoor ook voor z'n medepassagiers. Het begint met de treinrit naar Schiphol. WoW wat kan ik alles goed zien, zal ie wel gedacht hebben. In de auto, waar ik normaal gesproken in vervoerd wordt, zit ik maar naar het plafond te staren waardoor ik meestal dan maar ga slapen. In dit blauw gele ding kan ik lekker alles zien. Het voorbij rollende uitzicht, de in en uitstappende mensen, prachtig. Hij ondergaat het allemaal met een grote glimlach en af en toe een vreugdekreet. Dit gaat lekker denk ik al stiekem.
We arriveren tijdig op Schiphol, checken in, en horen de roltrap de welbekende zin "mind your step" uitspreken. Dat zal toch voor veel mensen sterke associaties oproepen met vakantie. Bij mij in ieder geval wel. Ik hoop dat Glenn, dat toch wat reizigers bloed in zich zou moeten hebben, het zinnetje nog vaak zal mogen horen.
Na even in de buggy een powernap te hebben gehouden tot aan de gate, is meneertje een charme offensief begonnen bij de stewardessen van Canada Air. Hij lacht naar ze allemaal, wat doorgaans niet vanzelfsprekend is bij onbekenden. Één van hen vraagt zelfs of ze hem even mag vasthouden. Voor we het weten zitten Glenn en de stewardess de binnenkomende passagiers te begroeten. Hij kijkt wel af en toe naar ons om, maar vindt het allemaal prima.
We hadden een stoel vooraan gereserveerd met de hoop dat een bedje voor Glenn mogelijk is. Nicky had gelezen dat kids tot 10 kilo er gebruik van mogen maken, mitst ze niet kunnen zitten. We hadden goede hoop. Na het opstijgen gaf de stewardess aan Glenn te beweeglijk te vinden voor het bedje. Een vriendelijke Canadees kreeg dit mee en wilde wel met ons van plek wisselen. We zaten nu in het midden en konden over 4 stoelen beschikken. Nicky en ik aan de flanken en Glenn languit op de middelste twee stoelen.
Hij heeft eerste drie uur van de vlucht heerlijk geslapen. Daarna uurtje wakker in goede doen. Toen toch wel een beetje mopperig waardoor we ff met hem door de gangpaden zijn gaan lopen. Hij sliep zo weer en werd net voor het landen wakker. De toenemende luchtdruk, tijdens het dalen, was niet aangenaam. Echter kiekeboe spelen met medepassagiers was goede afleiding van z'n pijnlijke oortjes.
Beide koffers rolden in Toronto gelukkig van de band en we zaten in no time in de shuttle naar het hotel. We reden door een wijk met echt alleen maar hotels, denk wel 40 te hebben gezien in een straal van enkele km's. We scoren even wat eten en liggen die avond al vrij vroeg horizontaal. Glenn heeft een naar hoestje gekregen, vermoedelijk in het vliegtuig, waardoor die een paar keer wakker wordt. Wij hebben ook last van een jetlag, wat betekend: vroeg moe maar ook vroeg weer wakker.
We bellen s'ochtend de camperverhuurder. Om half 2 worden we opgehaald om daarna geïntroduceerd te worden met onze camper. Ik word wat ongeduldig van alle formulieren die we moeten invullen, ik denk wel 10 handtekeningen verder krijgen we eindelijk de sleutels en instructies van camper. Het is een bakbeest, 4,5 liter Ford motor, maar liefst 8 meter lang, 3 zogeheten slide outs en is het nieuwste model 2017. Het feit dat Nicky reisagent is zal hiertoe hebben bijgedragen. De verhuurders proberen hierdoor hun beste beentje voor te zetten. Dat is ze gelukt, we zijn er blij mee! Op naar Niagara Falls. Hierover meer in ons volgend schrijven.
Groet,
CnNnG
3 op reis vonden we een leuke woordspeling voor deze post. Voor het eerst met ons "klein" ventje op reis. Spannend voor hem, maar misschien nog wel meer voor z'n ouders. Bij het vernemen van onze plannen toch aardig wat opmerkingen als "weet je het zeker", "mag ie zo lang in een maxi cosy zitten", "baby's hebben rust en regelmaat nodig" en "daar herinnert hij zich later niks van". Dat laatste klopt, we gaan stiekem eigenlijk gewoon voor onszelf. De overige opmerkingen leggen we naast ons neer en hebben zoiets van we zien wel hoe het loopt. Je komt er niet achter als je het niet probeert, toch? Ik heb zelf per slot van rekening de plas met drie maanden al overgestoken voor een kennismaking met m'n Nederlandse fam.
Veel eerste indrukken voor Glenn en hierdoor ook voor z'n medepassagiers. Het begint met de treinrit naar Schiphol. WoW wat kan ik alles goed zien, zal ie wel gedacht hebben. In de auto, waar ik normaal gesproken in vervoerd wordt, zit ik maar naar het plafond te staren waardoor ik meestal dan maar ga slapen. In dit blauw gele ding kan ik lekker alles zien. Het voorbij rollende uitzicht, de in en uitstappende mensen, prachtig. Hij ondergaat het allemaal met een grote glimlach en af en toe een vreugdekreet. Dit gaat lekker denk ik al stiekem.
We arriveren tijdig op Schiphol, checken in, en horen de roltrap de welbekende zin "mind your step" uitspreken. Dat zal toch voor veel mensen sterke associaties oproepen met vakantie. Bij mij in ieder geval wel. Ik hoop dat Glenn, dat toch wat reizigers bloed in zich zou moeten hebben, het zinnetje nog vaak zal mogen horen.
Na even in de buggy een powernap te hebben gehouden tot aan de gate, is meneertje een charme offensief begonnen bij de stewardessen van Canada Air. Hij lacht naar ze allemaal, wat doorgaans niet vanzelfsprekend is bij onbekenden. Één van hen vraagt zelfs of ze hem even mag vasthouden. Voor we het weten zitten Glenn en de stewardess de binnenkomende passagiers te begroeten. Hij kijkt wel af en toe naar ons om, maar vindt het allemaal prima.
We hadden een stoel vooraan gereserveerd met de hoop dat een bedje voor Glenn mogelijk is. Nicky had gelezen dat kids tot 10 kilo er gebruik van mogen maken, mitst ze niet kunnen zitten. We hadden goede hoop. Na het opstijgen gaf de stewardess aan Glenn te beweeglijk te vinden voor het bedje. Een vriendelijke Canadees kreeg dit mee en wilde wel met ons van plek wisselen. We zaten nu in het midden en konden over 4 stoelen beschikken. Nicky en ik aan de flanken en Glenn languit op de middelste twee stoelen.
Hij heeft eerste drie uur van de vlucht heerlijk geslapen. Daarna uurtje wakker in goede doen. Toen toch wel een beetje mopperig waardoor we ff met hem door de gangpaden zijn gaan lopen. Hij sliep zo weer en werd net voor het landen wakker. De toenemende luchtdruk, tijdens het dalen, was niet aangenaam. Echter kiekeboe spelen met medepassagiers was goede afleiding van z'n pijnlijke oortjes.
Beide koffers rolden in Toronto gelukkig van de band en we zaten in no time in de shuttle naar het hotel. We reden door een wijk met echt alleen maar hotels, denk wel 40 te hebben gezien in een straal van enkele km's. We scoren even wat eten en liggen die avond al vrij vroeg horizontaal. Glenn heeft een naar hoestje gekregen, vermoedelijk in het vliegtuig, waardoor die een paar keer wakker wordt. Wij hebben ook last van een jetlag, wat betekend: vroeg moe maar ook vroeg weer wakker.
We bellen s'ochtend de camperverhuurder. Om half 2 worden we opgehaald om daarna geïntroduceerd te worden met onze camper. Ik word wat ongeduldig van alle formulieren die we moeten invullen, ik denk wel 10 handtekeningen verder krijgen we eindelijk de sleutels en instructies van camper. Het is een bakbeest, 4,5 liter Ford motor, maar liefst 8 meter lang, 3 zogeheten slide outs en is het nieuwste model 2017. Het feit dat Nicky reisagent is zal hiertoe hebben bijgedragen. De verhuurders proberen hierdoor hun beste beentje voor te zetten. Dat is ze gelukt, we zijn er blij mee! Op naar Niagara Falls. Hierover meer in ons volgend schrijven.
Groet,
CnNnG
-
13 September 2016 - 05:35
W J Guth:
Wow, ' CnN Explore The World' continues with its newest explorer, Glenn Guth... looking forward to reading of your continuing adventures through the Great Lakes Region of North America... and especially your stops in Wisconsin/Illinois region where Opa Jeff will get first chance to see Glenny Boo, in het echt... Go CnNnG ! -
13 September 2016 - 07:16
Winda:
Hee lieve jullie. Wat een fijne verrassing te kunnen lezen over jullie avontuur!!!
van hier dan warme groeten and wish for you 3 a wonderfull trip.
-
13 September 2016 - 07:39
Surrenda:
Joepie! We krijgen weer reisverslagen! Ik hoopte er op, maar het leek me naast het verschonen van luiers en alle andere extra klussen die een baby van je vraagt, ietsje te veel. Maar nee dus. Dank je Chris, dat je ons weer mee laat genieten van jullie reizen! Alle goeds! -
13 September 2016 - 13:16
Laura:
Uhhhhh jullie moeten jullie "waarbenjij.nunaam" wel veranderen nu...Zo te lezen geniet Glenn namenlijk ook van deze ontdekkingsreis.
Ik had ook niet anders verwacht dat ie zich prima aanpast en vermaakt, kan ook niet anders met zulke reislustige ouders.
Wat fijn voor de achterblijvers dat wij weer mee mogen genieten van jullie mooie reis!
Enjoy toppers! -
13 September 2016 - 15:20
Stefanie :
Ook ik heb weer met smart zitten wachten op jullie reisverslag. Wat gaan jullie weer een mooi avontuur tegemoet. Dit keer met zijn 3tjes. En wat een bakbeest van een camper zeg! Geniet er van schatjes. Kuss -
13 September 2016 - 17:12
Henny:
Wat fijn dat ik weer met jullie mee mag reizen! liefs voor jullie drieën.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
