Yosemite - San Francisco

Weer moet de camper een flinke klim maken. Het hoogste punt in Yosemite ligt boven de 3.000 meter. We verblijven een aantal dagen in Yosemite. Nicky heeft deze camping maar liefst 5 maanden gelden geboekt. Dit is een van de drukste parken en reserveringen lopen gelijk vol zodra ze beschikbaar komen. Die voorkennis betaalt zich uit in de vorm van een rustig plekje aan de rivier.

Het is wellicht moeilijk te geloven maar van parkmoeheid is vooralsnog geen sprake, ondanks dat we er een elftal hebben bezocht. Dit komt voornamelijk doordat de natuur zo divers is, zelfs binnen de meeste parken. We genieten van het uitzicht dat de Glacier point in Yosemite ons te bieden heeft.

In een nabijgelegen winkeltje kopen we aan het einde van de dag een drankje wat even later wordt gevolgd door een denderend applaus. Tot vreugde van al het personeel sluit het restaurantdeel van het winkeltje wat blijkbaar op deze manier wordt gevierd. Ze zien ons waarschijnlijk verward kijken en lichten toe wat er aan de hand is. Dit wordt gevolgd door "the restaurant is a pain in the butt".

Die avond houden we onszelf op temperatuur middels een eigen gemaakt kampvuurtje. Heerlijk om je gedachten de vrije loop te geven starend in de flikkerende vlammen. De droogte waarmee California te kampen heeft laat ook in Yosemite de nodige sporen achter. De eerste waterval die we bezoeken is namelijk kurkdroog. Bij de tweede is het spreken over een "pisstraaltje" zelfs overdreven, het is eerder een lichte mistdamp. In de lente veranderen de watervallen hopelijk weer in denderende gevaartes. Na even de zon te hebben moeten missen in Sequoia laat ie in Yosemite zich weer zien. Die kan je goed gebruiken om het aangenaam te houden op deze hoogtes.

Nog een dag in ons huisje op wielen en dan op naar San Francisco. We boeken in Yosemite, ja ook hier hebben we 4G mobiel internet :), onze laatste overnachting op een camping op 30 min rijden vanaf de camper verhuurder. We kijken op tegen het weer moeten inpakken van onze koffers. Dit is toch een duidelijk signaal dat het einde van de reis nadert. De kleding voor morgen wordt apart gehouden en de rest in de koffers gepropt.

Die ochtend doen we de laatste pump en dump (tanks legen/vullen). De daaropvolgende dagen, in het hotel, ga je het echt waarderen dat je lang onder de douche kan staan zonder zorgen over een volle tank. We gaan echter ons "beestje", die ons de afgelopen weken onderdak heeft geboden en veilig en voorspoedig gebracht heeft naar alle gewenste bestemmingen, weer inleveren. Het is echter wel een dorstig diertje. We hebben maar liefst 4.230 km afgelegd. Het prijskaartje voor dit goedje ligt hier gelukkig wat lager dan bij ons (0,60 €/liter).

Nadat de kilometerstand genoteerd is worden we door een jonge Zwitserse dame afgezet bij het treinstation. Het uitvogelen van welke station nabij ons hotel gelegen is duurt enkele minuten als ook het aanschaffen van een kaartje. Uiteindelijk zitten we in de Bart (trein in SF) die ons rond het middaguur dichtbij ons hotel heeft gebracht. We droppen onze zware koffers bij de lobby, inchecken kan pas vanaf twee uur, en gaan de omgeving verkennen.

Zonder het te weten hebben we de data goed uitgekozen want er zijn allerlei extra activiteiten gaande in SF. Het is namelijk "fleet week". Een week in het teken van de Marine, luchtmacht en overige uniform beroepen. Zo geven de zeelieden concerten (nee geen YMCA) op de verschillende pleinen. Ook worden er verschillende demonstraties gegeven en kunnen de schepen worden bezichtigd. Eigenlijk het enige wat mij nog lang zal bijblijven is de Blue Angels. Dit is een groep F18 straaljagerpiloten die allerlei gedurfde kunstjes uitvoeren met deze vliegtuigen. Ik zal wat filmpjes op FB zetten voor de geïnteresseerde.

We lopen, nog zonder te weten wat de Blue Angels zijn, langs de verschillende piers van SF. Hier en daar zitten wat mensen op kleedjes en zijn de dienstdeden de festiviteiten aan het voorbereiden. Ineens worden we opgeschrikt door de ronkende motoren van enkele F18 vliegtuigen die bijzonder laag over de welbekende Golden Gaten vliegen. Als gehypnotiseerden zakken we door onze knieën om te gaan zitten en staren naar de show. Die avond op het nieuws horen we dat ze vandaag aan het oefenen waren voor de show van morgen. We vinden het allebei nu al geweldig. Wat een timing zeggen we in koor.

Nicky heeft op haar bucket list staan om één keer over de Golden Gate brug te fietsen. Ik heb hier wat weerstand tegen die ik niet goed kan verklaren. Vermoedelijk omdat echt elke toerist dit doet in SF. Een keer met Nicky op een tandem fiets fietsen staat dan weer op mijn lijst dus combineren we de twee. We mogen van de verhuurder eerst een testrit maken en indien het bevalt mogen we direct op pad. Het valt ons hartstikke mee, ondanks de drukte kunnen we de paden goed navigeren. Het is zeker een goede test van je relatie zo'n tandem. Als de één stopt met trappen moet de ander dat ook doen. Op en afstappen vergt ook de nodige communicatie en behendigheid. Er is ook teamwork vereist in het heuvelachtige SF. Ondanks dat ik meerdere malen erop geattendeerd word dat "ze" niet mee trapt hebben we een erg plezierige tocht.

Na de brug twee keer te hebben overgestoken en vele selfies te hebben geschoten zetten we de tandem goed op slot voor de echte show die vandaag om 14:00 uur begint. Twee uur lang worden we vermaakt door acrobatische capriolen met verschillende type vliegtuigen. Na het spektakel klauteren we weer op de fiets om hem weer in te leveren. Wow die zadelpijn is erg goed voelbaar. We zijn blij dat we beiden weer wat van onze lijst kunnen afstrepen. Die namiddag pakken we de gekleurde tram naar Union Square. Moet je toch ook even geweest zijn. Daarna gaan we lekker uit eten en staat er weer koffers pakken op de planning.

Die avond worden de laatste groene briefjes uit de flappentap getoverd om de shuttle naar het vliegveld te kunnen betalen. Mochten we wat overhouden is dit niet erg want dan hebben we een excuus om snel weer te komen. Weinig gemist de laatste 3,5 week, behalve m'n elektrische tandenborstel :).

De laatste jaren/reizen lijkt er altijd wat "aan de hand" met de terugreis. 5 uur lang turbulentie, vliegtuig omgekeerd vanwege technische mankementen (24uur vertraging) en tickets per abuis verkeerd omgeboekt (gewist) bij ons overstap in Zuid Afrika. Dit jaar lijkt (helaas) geen uitzondering. Wat blijkt is dat niet alleen de hoofdpersonen van deze blog maar ook president Obama, omstreeks dezelfde tijd, trachten om per vliegtuig SF te verlaten. Je raadt vast al wie eerst mocht vertrekken. Juist, de leider van de zogeheten "vrije wereld". Alle vertrekkende vluchten worden door de luchtverkeersleiding on hold gezet totdat de beste man vertrokken is. Uiteindelijk vetrekken we een uurtje later dan de oorspronkelijke planning. Als dat in Toronto maar goed komt met 15 min overstaptijd. Air Canada, ook bewust van dit feit, begint alle passagiers met overstap voorin het vliegtuig te plaatsen. Wij worden verhuisd naar rij 14 voorin het vliegtuig zodat we snel kunnen uitstappen. We moeten ook nog eens door de Canadese douane. Na een flinke sprint halen we het op het nippertje. Na onze binnenkomst worden de deuren van het vliegtuig ook echt direct gesloten. Als we weer op adem zijn gekomen zullen we terugblikken op een geweldig avontuur. We rekenen onszelf gelukkig dit te kunnen ervaren.

Tot ons volgend avontuur. We spreken/lezen.

Groetjes CnN