Sequoia

We worden wakker met een geluid dat we tot nu toe nog niet gehoord hebben. Het tikt en dat kan alleen maar regen zijn. Terwijl de staat nog wel bekend staat om de zon. De lokalen zullen er erg blij mee zijn geweest want California kampt het hele jaar al met droogte. Laten we het ook maar van de positieve kant bekijken en zeggen dat we in ieder geval niet voor niks een lange broek en jas mee gesleept hebben.

We rijden in de regen richting het Sequoia park. Nicky heeft gelezen dat er een max lengte geldt van 22 ft, onze camper is 23 ft dus benaderen we de ingang met gekruiste vingers en hopen dat we binnen gelaten worden. We mogen verder maar we worden vriendelijk doch dringend geadviseerd niet verder te rijden dan de visitors center. Dit advies slaan we in de wind. We hebben weinig alternatieven. Omrijden naar de andere ingang is een reis van zo'n honderd km. Daar hebben we de tijd niet voor. De weg naar boven is uiteindelijk te doen. We hebben geluk dat de piek zomer drukte voorbij is. Het is zeker een smalle weg en we zijn blij niet veel campers als tegenliggers te hebben.

Daar zijn de eerste Sequoia bomen, Wow wat een enorme dingen. We parkeren de camper even langs de weg en stappen uit om deze bomen te bewonderen. Het valt bij de eerste adem gelijk op hoe heerlijk fris de lucht hier is. Ook de geur van het bos is iets wat we tot nu toe niet echt geroken hebben. We parkeren ons "huisje" en zijn voornemens om een wandeling te maken naar een uitkijkpunt, 10 minuten is ons verteld. Na zeker 20 minuten wandelen zijn we er nog niet. De ijle lucht maakt de wandeling vermoeiender dan met een hoger zuurstofgehalte beneden de 2,5 km grens. We zullen wel dichtbij zijn. Uiteindelijk zeker 30 min gelopen waarvan de laatste 10 in de regen. Als klap op de vuurpijl blijkt het uitkijkpunt helemaal in de wolken te zitten en zien we letterlijk niks. Brutaal vragen we aan iemand een lift en die is gelukkig bereid om ons terug naar ons voertuig te brengen.

Later zitten we droog in onze camper te wachten tot het stopt met regenen. We zijn vast beraden om de
grootste boom ter wereld, General Shermen, met een hoogte van 84 meter en dikte van 11 meter te aanschouwen. Het is een erg indrukwekkend exemplaar. We lunchen wat en spreken af dat als het om kwart over drie nog zo hard regent dat we verder trekken. En zowaar het wordt droog. We blijken niet de enige te zijn die zaten te wachten. Veel open en dicht slaande deuren van mensen die ook liever niet door de regen lopen. Met een stevige pas blijven we de meeste mensen voor op de wandeling naar de boom der bomen. Fotograferen van deze gevaartes is nauwelijks te doen. Je moet kiezen of de stam of de top. Je krijgt ze er niet in één keer op. We doen toch vele pogingen om jullie enigszins een indruk te geven.

Die nacht zoeken we een plek om te overnachten in Fresno. De eerste camping waar de Tom Tom ons naartoe leid durven we niet de stoppen. Het was duidelijk een achterstandswijk en de verlaten winkels in het gebied deden het aanvoelen als een spookstad. Dan maar de volgende camping wat een stuk vertrouwder aanvoelde. We hebben hier dan ook maar onze hoofden ten rusten gelegd voor die nacht. We namen een voorschot op de schoonheid van onze volgende bestemming door te dromen over wat we in het Yosemite gaan aanschouwen.

Tune in next time to CnN