Bryce Canyon - Capitol Reef

De weg naar Bryce Canyon, onze volgende bestemming, is afgesloten doordat er die ochtend rotsen op de weg zijn gevallen. We moeten hierdoor grofweg 1,5 uur omrijden waardoor we wat later dan gepland arriveren in Bryce. We besluiten het park toch nog in te gaan ondanks dat het al 3uur is. Op de vele uitkijk plaatsen is het best druk. Een buslading Fransen zijn blijkbaar net gedropt op de uitkijk. Gelukkig zijn het luie toeristen want de wandeling langs de rand van de Canyon is een stuk rustiger.

Prachtige vergezichten aanschouwen we hier. Het landschap is sprookjesachtig door de rare steenformaties. Het heeft schijnbaar te maken met met hoe de stenen eroderen, wat weer te maken heeft met de klimatologische omstandigheden.

De volgende ochtend knopen we de veters van onze sneakers goed dicht voor de wandeling die komen gaat. We maken een wandeling door de voet van de Canyon waar de nodige inspanning voor vereist is gezien de steile hellingen. Ook weer erg mooie beelden. Bomen groeien tussen de "hoodoos" (zo heten de pilaren van rode gesteentes). De rode stenen en aarde doet denken aan onze reis naar Afrika vorig jaar.

In Bryce deed zich nog iets voor wat ons aan een eerdere reis deed denken. Een karavaan aan Chinezen, in grote Amerikaanse auto's, waren het park aan het verkennen. Na gedag te hebben gezegd in het Chinees willen ze massaal met ons op de foto. Voor eventjes is het wel grappig maar tijdens ons bezoek aan China erg vermoeiend.

Die middag hebben we nog wat km's te overbruggen omdat we die nacht gaan doorbrengen in Capitol Reef. We kijken wat argwanend naar de reistijd die de Tom Tom aangeeft voor deze rit. De reis gaat via Highway 12 wat omschreven wordt als de mooiste weg van Utah. Dat kunnen we later ook bevestigen. Op sommige stukken rijd je tussen twee afgronden op een relatief smalle weg zonder vangrails, wat het extra spannend maakt. Achteraf heeft de Tom Tom gelijk want hard wil je hier niet rijden. We zien tijdens deze rit de kleuren van het landschap veranderen. Groene kleuren worden langzamerhand prominenter. Ik moet bekennen dat wat afwisseling van de rode stenen welkom is.

We komen later op de dag aan in Capitol Reef. Bij het visitors center (receptie) krijgen we te horen dat de camping vol is. De park ranger zegt dat we iets terug kunnen rijden en daar ergens, nabij een zandpad, misschien wel een plekje kunnen vinden. Hij was een beetje vaag in de verwoording. Het was vast formeel niet toegestaan om daar te kamperen maar we hadden geen zin om naar het vorige stadje terug te rijden. Dan maar een avondje volledig off the grid. Er stonden nog een aantal campers dus we waren gelukkig niet helemaal de enige daar. Ook wel weer spannend. We hadden die ochtend gelukkig een pump en dump gedaan (zwarte en grijze tanks geleegd en water tank gevuld) dus we konden gewoon douchen, afwassen en toiletteren. Echt geweldig zo'n camper!

Na heerlijk te hebben geslapen, het was een stuk stiller dan op sommige campings waar mensen zich al vroeg klaarmaken voor vertrek met de daarbij behorende geluiden. Die ochtend gaan we het park Capitol Reef in. Een relatief klein parkje en iets minden indrukwekkend dan we tot nu toe hebben mogen aanschouwen. Misschien worden we ook wel een beetje verwend.

Deze regio's staan bekend om de flash floods (plotselinge overstromingen). Het rode zand kan slecht water opnemen en als het hier regent, regent het hard ook. Je ziet vaak de sporen nog van de vorige "bui" in de vorm van diepe geulen waar het water door is gestroomd.

Het gebied heeft de ideale omstandigheden voor fruitbomen en er zijn dan ook veel boomgaarden te vinden. Langs de weg zie je vaak "You pick fruit". We kunnen dit aanbod niet voorbij laten gaan en stoppen om wat appels te plukken. We waren zeker niet de eersten want veel hing er niet meer aan. Toch wel weer een nieuwe ervaring opgedaan. We zetten die middag koers richting Black Canyon of the Gunnison waar het volgende hoofdstuk over zal gaan.

Groetjes,

Ons