Zion National Park
Blijf op de hoogte en volg Chris en Nicky
29 September 2015 | Verenigde Staten, Springdale
De driebaansweg verandert in een enkele rijbaan, we naderen Zion National park. De motels en campings langs de weg worden steeds frequenter. Zion is een vrij populair park dus hebben we de eerste nacht vooraf geboekt. Dat is maar goed ook want alles zit vol. Er zijn twee campings in het park zelf waarvan één vooraf gereserveerd kan worden, de ander werk middels het "wie het eerst komt wie het eerst maalt" principe. We willen hier twee overnachtingen maken dus vragen we de iets te enthousiaste Park Ranger hoe we dit het beste kunnen aanpakken. Ze adviseert ons om vroeg op te staan om als eerste een plek te bemachtigen op de andere camping.
Vlak voor de camping zijn we een riviertje gepasseerd, we besluiten om daar even in te gaan baden. We zoeken een stuk waar de stroming beperkt is en trotseren het ijskoud aanvoelende water. Na even te zijn gewend aan het water concluderen we dat het een goed idee was. Heerlijk verfrissend! De volgende ochtend gaan we direct naar de andere camping om een plekje te bemachtigen. Het is gelukt maar wat een gekkenhuis. Iedereen is druk in de weer met het vragen van mensen of hun plekje vandaag ook vrijkomt. Wij hebben na twee rondjes rijden geluk. We parkeren de camper en vermaken ons het komend uur met alles wat er om ons heen gebeurt.
Zion staat bekend om de zogeheten Narrows: een rivier die tussen hoge rotsen stroomt en Angels Landing: een rots zo hoog dat alleen engelen er konden komen/landen. Nadat de shuttlebus ons het park in heeft gebracht maken we een wandeling richting de Narrows. Het kabbelend water waar we naast lopen heeft een erg rustgevend effect. Ineens wordt de kalmte onderbroken door een schel gegil. Nicky ziet een spin lopen en ik moet toegegeven het is heel wat anders dan de langpoot spinnen die ik thuis af en toe weg moet halen. Die zullen vanaf nu vast iets minder eng zijn.
Eenmaal aangekomen bij de Narrows zie je de fanatieke Amerikaanse toeristen hun waterbestendige schoenen aantrekken en alle elektronica in plastic zakken doen. Safety First horen we meerdere malen voorbijkomen. Nicky en ik lopen zoals gewoonlijk op onze slippers. Maar goed we hebben de Etna (Sicilië) en de Delicate Arch (USA) ook beklommen op de slippers dus dit moet ook wel lukken.
Het water is zo koud dat je voeten bij de eerste stappen verkrampen. Even doorzetten besluiten we. Na een tijdje wennen je voeten eraan of worden ze worden zo gevoelloos dat het minder erg lijkt. We krijgen de smaak te pakken en onze nieuwsgierigheid overheerst. Telkens denken we, na elke bocht nog even kijken wat er achter de volgende schuilt. Aardig wat bochten verder bereiken we een watervalletje wat het juiste punt is om terug te keren.
Als iemand me in NL zou vragen "ben je een natuur mens" zou ik waarschijnlijk nee zeggen. Echter in de omgevingen waar we ons de laatste dagen in begeven zal een volmondige ja een waarschijnlijker antwoord zijn. Het landschap is hier echt zo indrukwekkend en divers. Die paar bossen, heides, weilanden en een heuvel is wat dat betreft armoede in NL.
Weeping Rock (letterlijk vertaald: huilende steen) is ook nog één van de hoogtepunten van Zion. Dit is een inham in een enorme stenen muur waar water voorlangs druppelt. De klim er naartoe is steil en circa 1km. Mijn zwangere reisgenoot trotseert tot nu toe alles zonder probleem. De plaspauzes volgen elkaar wat sneller op maar petje af voor Nicky.
Vlak voor de camping zijn we een riviertje gepasseerd, we besluiten om daar even in te gaan baden. We zoeken een stuk waar de stroming beperkt is en trotseren het ijskoud aanvoelende water. Na even te zijn gewend aan het water concluderen we dat het een goed idee was. Heerlijk verfrissend! De volgende ochtend gaan we direct naar de andere camping om een plekje te bemachtigen. Het is gelukt maar wat een gekkenhuis. Iedereen is druk in de weer met het vragen van mensen of hun plekje vandaag ook vrijkomt. Wij hebben na twee rondjes rijden geluk. We parkeren de camper en vermaken ons het komend uur met alles wat er om ons heen gebeurt.
Zion staat bekend om de zogeheten Narrows: een rivier die tussen hoge rotsen stroomt en Angels Landing: een rots zo hoog dat alleen engelen er konden komen/landen. Nadat de shuttlebus ons het park in heeft gebracht maken we een wandeling richting de Narrows. Het kabbelend water waar we naast lopen heeft een erg rustgevend effect. Ineens wordt de kalmte onderbroken door een schel gegil. Nicky ziet een spin lopen en ik moet toegegeven het is heel wat anders dan de langpoot spinnen die ik thuis af en toe weg moet halen. Die zullen vanaf nu vast iets minder eng zijn.
Eenmaal aangekomen bij de Narrows zie je de fanatieke Amerikaanse toeristen hun waterbestendige schoenen aantrekken en alle elektronica in plastic zakken doen. Safety First horen we meerdere malen voorbijkomen. Nicky en ik lopen zoals gewoonlijk op onze slippers. Maar goed we hebben de Etna (Sicilië) en de Delicate Arch (USA) ook beklommen op de slippers dus dit moet ook wel lukken.
Het water is zo koud dat je voeten bij de eerste stappen verkrampen. Even doorzetten besluiten we. Na een tijdje wennen je voeten eraan of worden ze worden zo gevoelloos dat het minder erg lijkt. We krijgen de smaak te pakken en onze nieuwsgierigheid overheerst. Telkens denken we, na elke bocht nog even kijken wat er achter de volgende schuilt. Aardig wat bochten verder bereiken we een watervalletje wat het juiste punt is om terug te keren.
Als iemand me in NL zou vragen "ben je een natuur mens" zou ik waarschijnlijk nee zeggen. Echter in de omgevingen waar we ons de laatste dagen in begeven zal een volmondige ja een waarschijnlijker antwoord zijn. Het landschap is hier echt zo indrukwekkend en divers. Die paar bossen, heides, weilanden en een heuvel is wat dat betreft armoede in NL.
Weeping Rock (letterlijk vertaald: huilende steen) is ook nog één van de hoogtepunten van Zion. Dit is een inham in een enorme stenen muur waar water voorlangs druppelt. De klim er naartoe is steil en circa 1km. Mijn zwangere reisgenoot trotseert tot nu toe alles zonder probleem. De plaspauzes volgen elkaar wat sneller op maar petje af voor Nicky.
-
29 September 2015 - 06:48
Winda:
Lieve jullie.
Wat Mooi! Dank je en veel liefs -
29 September 2015 - 07:33
Thomas:
Enjoy toppers!! ziet er goed uit!! drive safe and take care!! -
29 September 2015 - 07:34
Surrenda:
Mooi hoe je dat beschrijft, Chris, dat je daar een natuurmens bent. Ik herinner me dat van mijn reis door Amerika. Er waren momenten, ik geloof dat het de Grand Canyon was of in een ander park, dat de tranen spontaan over mijn wangen rolden vanwege de schoonheid van wat ik zag. Overweldigend. Ik hoop dat jullie nog veel van die momenten mogen ervaren op deze reis.
Met liefs,
Surrenda -
29 September 2015 - 21:41
Klasien:
Wat een overweldigende natuur! Pas op dat je je slippers niet kwijtraakt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
