Gweta-Maun-Windhoek

Eerst een overnachting op de camping die als funky omschreven kan worden. Planet Baobab is een origineel ingerichte camping, gezellige bar en mooi zwembad. We hebben hier ook heerlijk kunnen eten. We zitten midden in de Makgadigadi woestijn dus met zelfs een geringe inspanning breekt het zweet je uit... Overdag dan want s'nachts daalt het kwik flink en is het, zelfs in de tent, best fris.

Op dag twee hebben we een excursie geregeld om met quads de nabijgelegen zoutvlaktes (200.000 km2) op te gaan en hier onder de sterrenhemel te overnachten. Om half 3 staan we aan de bar om aan te geven welke drankjes we mee willen nemen in de koelbox. Er zit nog een stel in de bar waarvan we vermoeden dat die ook deze excursie hebben gepland. Ze gaan inderdaad mee en we maken even kennis met dit Deens stel. Kort daarna stellen de twee gidsen zich voor. Eerst een uurtje rijden achterin een safari jeep die ons naar de quads gaat brengen. Vanaf daar gaan we aan de rand van de vlakte een familie meerkatten bezoeken om vervolgens de zoutvlaktes in te rijden. Alles is een avontuur hier in Afrika, onderweg krijgt de jeep een lekke band waardoor we even van de quads afstappen om de gidsen te helpen met de band wissel. Heerlijk is het om te scheuren op deze vierwielers. De hoofddoeken die we omgebonden kregen, voor we opstapte, zijn geen overbodige luxe. We zitten trouwens de laatste 3 weken al flink wat stof uit onze neuzen te halen.

We zijn aan de late kant doordat we de band hebben moeten verwisselen. We stoppen daarom onderweg even om te genieten van de ondergaande zon. Kort daarna, ik gok zo'n 10km in de zoutvlaktes, stoppen we om het kamp op te zetten. Zoals gezegd slapen we onder de sterrenhemel dus het is eigenlijk alleen een kwestie van de bedden uitrollen. De gidsen hebben binnen een mum van tijd een vuurtje gaande waarna ze beginnen met het voorbereiden van het eten. Het is een uitgebreid maal met sla, (zoete) aardappels, bier brood, biefstuk en ja zelfs voor mij wat vega worstjes. Met een bord op schoot worden verhalen uitgewisseld om het kampvuur. Als toetje krijgen we uitleg over de sterren die inmiddels goed zichtbaar zijn in de hemel. Ik had er wel eens over gelezen maar ik weet nu pas echt wat lichtvervuiling is, In NL zie je nooit zo'n prachtige sterrenhemel gezien. En daar lig je dan, lekker warm onder de dekens, op een lege en compleet stille zoutvlaktes. Dit voelde echt heel speciaal. Om nog maar niet te spreken over de opkomende zon. Voor het eerst konden onze oordopjes in het bakje gelaten worden. Het was er echt helemaal geruisloos. Zelfs geen mug kan hier overleven. Een van de hoogtepunten tot nu toe!

We rijden de volgende ochtend, na een uitgebreid ontbijt bij de camping, samen met onze nieuwe Deense vrinden richting Maun. Het is een lange rechte weg waar je op een stuk maar 80 mag. Op deze lange rechte en erg rustige wegen heb ik blijkbaar soms last van een zware voet. We worden met knipperende lichten tegemoet gereden door politie die ons gebaart te stoppen. De Denen die achter ons reden stoppen ook. De politie zegt echter tegen hen "you are free". Ik moet uitstappen om hun meetapparatuur te komen bekijken. 105 km, slik. Er wordt een blad tevoorschijn getoverd met snelheden en corresponderen bedragen. 600 Pula's (circa €60). Ik kan em uitschrijven en dan krijg je een bon en alles zegt de agent. Hij liet even een stilte vallen alsof er nog een optie was. Na wat te hebben doorgevraagd naar deze optie en wat te hebben onderhandeld hebben we elkaar bij 200 Pula's de hand geschud. Een briefje wordt overhandigd en ik stap een ervaring rijker weer achter het stuur.

Maun is nabij de Okavango Delta gelegen. De temperaturen in Maun liggen akelig dichtbij de 40 graden. Dit eist z'n tol op onze lichamen. Nicky heeft wat last van haar buik. Om die reden besluiten we de hier geplande excursie, een dag/nacht de delta verkennen in een Mokoro (traditionele kano), te annuleren. Een toilet is net iets te ver weg in in de delta. We doen het rustig aan en zoeken wat verkoeling bij het zwembad die dag. De volgende dag gaat het iets beter echter de hele dag in een kano is nog teveel van het goede (een dagtrip is ook mogelijk namelijk). We mailen even met de volgende camping of het mogelijk is om een dag eerder aan te komen. Dit is geen probleem dus besluiten we een dag eerder dan gepland Maun te verlaten.

Die ochtend een praatje gehouden onderweg naar het toiletgebouw met twee Nederlanders. Die gingen vandaag een helikopter vlucht maken over de Delta. We pakken onze spullen in en vinden het jammer dat we niet hebben kunnen doen waarvoor we op deze bestemming kwamen. Of zullen we ook een helikopter vlucht doen? Nicky zoekt even op internet waar dat mogelijk is een leest wat recensies. Er zijn enkele lovende recensies te vinden over Horizon helikopter tours. Van de vele verhuurder besluiten we hier een kijkje te gaan nemen. En ja hoor daar lopen de Nederlanders van vanmorgen net het kantoortje uit. Ze zijn verrassend enthousiast om ons weer te zien. Even later blijkt dat een vlucht mogelijk is maar dat ze nog twee mensen nodig hebben om de heli te vullen. We keren onze portemonnees ondersteboven en alle US dollars en Botswaanse Pula's die er uit vallen worden besteed een de vlucht. Het leek wel voorbestemd. Zo hebben we toch delta kunnen bezichtigen.

Tijdens de rit gaan we weer de grens oversteken naar Namibië. Het is bijna 18:00 uur en we hopen dat we de grens nog overkomen en dat ie niet sluit. We durven ook niet echt flink gas te geven want al onze lokale betaalmiddelen zijn opgegaan. De grens blijkt nog open en na wat formulieren mogen we door van de chagrijnige douanebeambte. Yes we hebben het gehaald, nog grofweg 30 km tot onze camping voor deze avond. Het is hier een stuk koeler dan Maun waardoor we noodgedwongen de lange broeken weer aantrekken. Het is ook wat hier qua temperatuurverschillen. We stellen een maaltijdje samen met de nog overgebleven voorraden, die moeten immers op. We hebben een luxe hotel geboekt in Windhoek voor de volgende dag. Ow wat zal het heerlijk zijn om weer in een echt bed te slapen! Ook lkkr zo'n laatste dagje "luxe" zodat we onze backpacks kunnen pakken etc. Aangekomen in Windhoek is onze "cirkel" compleet. Het voelt een al stuk vertrouwder aan vergeleken met een maand geleden. We kijken niet meer op van overstekende koeien, zebra's, olifanten of springbokken.

We hebben een heerlijke reis gehad en veel nieuwe indrukken op mogen doen. De hoogtepunten waren toch wel de wilde dieren en de overnachting op de zoutvlaktes. Die herinneringen zullen ons nog lang bijblijven.

Hierbij een aantal weetjes opgedaan tijdens onze reis in Namibië en Botswana:

• In Afrika leeft men meer synchroon met de zon. Vroeg naar bed en vroeg op.
• Er rijden hier praktisch alleen maar witte auto's. Vermoedelijk zo'n 80% daarvan zijn Toyota's.
• We hebben tijdens deze meer dan 5000 km afgelegd.
• De cultuurschok was hier veel kleiner vergeleken met China.
• Namibië en Botswana hebben beide ongeveer 2,1 miljoen inwoners.
• Mogelijke bestemmingen voor volgend jaar zijn Alaska of Zuid-Amerika.

Wie weet schrijven we hier dan meer over. We hopen dat jullie een beetje hebben kunnen meereizen en wijzelf gebruiken deze verhalen over een paar jaar als geheugensteuntje naast de foto's.

Back to NL, dus tot snel.

Groeten,

CnN