Swakopmund-Twyfelfontein

Vandaag een flinke reis voor de boeg richting de kust van Namibië, de coördinaten van Swakopmund worden ingetoetst. De gravel wegen blijken ook op deze route wederom goed te berijden. Verkeersborden steken erg uit in het straatbeeld in de door natuurlijke kleuren gedomineerde omgeving. We zijn aangenaam verrast dat er gewaarschuwd wordt voor overstekende olifanten.

Die ochtend gekleed in een T-shirt en korte broek, zoals gebruikelijk tot nu toe. Na zo'n 400 km te hebben gereden, het laatste stuk voornamelijk in woestijngebied, zien we in de verte gebouwen en kranen aan de horizon. Dit zal Walvis Bay zijn, een havenstad wat voorheen eigendom was van Engeland en daarna in handen kwam van Zuid Afrika. Ineens start een asfaltweg. Ook start zichtbaar de bedrijvigheid langs deze weg. Zo wordt er hier gemijnd, elektriciteit opgewekt en zien we kilometers aan bouwterrein. En daar is ineens de zee. We zien enorme (container) schepen dobberen, aanmeren etc. De kleinere stukken kleding die we die ochtend hebben aangetrokken worden verwisseld voor iets met lange mauwen/pijpen. Het temperatuurverschil met ons vertrekpunt is minstens 15 graden. Het zeewater is hier erg koud gezien de korte afstand naar de ijskappen van de Zuidpool.

Walvis Bay is echter niet onze bestemming van vandaag dus rijden we langs de kust noordwaarts. Vastgoed lijkt hier booming want er zijn allemaal nieuwe (vakantie) woningen gebouwd aan het strand. Ook een groot waterpark vormt het straatbeeld. De langs de weg geplante palmbomen maakt de Costa del Sol indruk compleet. Naar verluid hebben Angelina Jolie en Brad Pit hier een hotel afgehuurd om buiten het oog van paparazzi in rust te kunnen bevallen.

Een half uurtje later arriveren we in Swakopmund. Deze toch vrij toeristische stad lijkt veel minder in aanbouw dan de vorige stad.
Namibië wordt over het algemeen als erg veilig beschouwd. Alhoewel we ons niet onveilig voelen of hebben gevoeld wordt er gewaarschuwd dat de grotere steden wel criminaliteit kennen. Je ziet ook hier een grote verdeeldheid tussen arm en rijk. Veel huizen en hotels hebben prikkeldraad boven een hek en beveiligers bij winkels en pinautomaten. Wij hebben nagenoeg alleen maar positieve interacties gehad met de lokalen. Een hiphop artiest waar ik naar luister heeft de volgende "levensles" verwoord in één van zijn nummers. "De schande van het niet groeten is groter dan die van het niet gegroet worden". Wanneer je dit toepast, In welk land dan ook, veilig/onveilig ben ik ervan overtuigd dat je ver komt met een groet en een glimlach!

We hebben maar 1 nachtje in Swakopmund. Hier zijn we beiden niet echt treurig om. De overgang van het rustige Sesriem naar de drukte van de stad is best heftig. We wandelen wat langs de kust en gaan boodschappen doen. In tegenstelling tot Europa is het hier niet vanzelfsprekend dat alle voorzieningen er zijn wanneer je ze nodig hebt. Het is dan ook noodzakelijk om te plannen hoeveel en wanneer je boodschappen gaat doen. Het gaat 6 dagen duren voordat we weer in een stadje komen waar we een supermarkt zullen treffen, verteld een behulpzame lokale vrouw ons in de supermarkt. We verlaten de winkel dan ook met een vol karretje. Voor het tanken geldt hetzelfde; je moet tanken wanneer het kan en niet tanken wanneer je het nodig hebt.

Die avond gaan we uit eten in de vuurtoren van Swakopmund. Het is rustig als wij binnenkomen (iets na 6) maar het loopt al snel vol. Na 4 dagen kamperen is de luxe die een hotel/stad ons te bieden heeft ook wel weer aangenaam. De douche, bad en bed worden benut. We doen het rustig aan de volgende ochtend vertrekken we rond een uur of 10 richting Twyfelfontein. We ervaren hier voor het eerst een echt slechte gravelweg. Het schud en trilt en dat voor meer dan een uur lang, Pff. Waterflessen die achterin onze bak liggen schuren gewoon kapot door het gestuiter. In dit plaatsje hebben we niks geboekt dus moeten we een camping zoeken. We hebben er één op het oog maar bij aankomst blijkt dat de waterput van deze camping leeg is en hierdoor zijn er geen kampeerders. Iets terug hebben we nog een camping gespot maar deze heeft alle plekken vergeven. Oei dit wordt lastig. Een luxe lodge is, zover we weten, onze laatste optie. Er is nog plek, de kosten voor een overnachting komen boven de €400 uit. Dat is toch wel iets boven ons budget. Ze weten nog wel een camping in de buurt die wij nog niet geprobeerd hebben. Gelukkig hebben ze hier wel een plekje voor ons.

De exclusieve feature van deze camping is een open lucht wc en douche. Naar de sterren kijken terwijl je je behoefte doet blijkt een geweldige ervaring. Terwijl we de tent aan het uitvouwen zijn loopt er een kudde koeien de camping op. Ze hebben dorst en lopen naar waterafvoer van de wasbak en douche op zoek naar water. We hebben er erg om moeten lachen en waren opgelucht dat we een plekje hebben weten te bemachtigen om te overnachten. De marshmallows die we op ons kampvuurtje roosteren smaken heerlijk en voor 22:00 uur liggen we onder de wol. De volgende ochtend wederom een vuurtje stoken maar ditmaal om ons douchewater te verwarmen. De term"experience" is erg hot als het gaat om uitjes tegenwoordig. Deze overnachting zat er vol mee.

Als laatste vertrekken we van de camping nadat we tot 8 uur hebben uitgeslapen. Op naar Twyfelfontein waar we muurschilderingen gaan bekijken van meer dan 6.000 jaar oud. Jordan, onze gids, leert ons van alles over de schilderijen, zijn cultuur, taal (kliks) en huidige leven in Namibië. Een prachtige man die, wanneer we er naar vragen, bereid is van alles met ons te delen. De schilderingen zelf waren volgens Jorden een manier om te communiceren. Nu gebruiken we sms emoticons en zijn voorouders tekende wat ze zagen in steen om dit met anderen te delen. Voornamelijk dieren. Hij vertelde dat de dieren het water volgen en dat de mensen op hun beurt de dieren achterna lopen om in hun eerste levensbehoefte te voorzien. Via een heerlijk begaanbare C gravel weg rijden we verder richting Damaraland (Palmwag). Hier zal de volgend etappe van deze reis starten.

Groet,

CnN