Lanzarote 2023

We kunnen het niet laten om een vakantie te boeken. Het nagenoeg permanente geluid van regendruppels op de ramen de afgelopen maanden doet ons verlangen naar de zon. Egypte of èèn van de Canarische eilanden hebben we in het vizier. Er is weinig wikken en wegen aan te pas gekomen dit keer, gewoon doen! We hebben het verdiend is ons sterkste argument. De keuze valt op Lanzarote. In de weken die volgen is het erg lekker om wat te hebben om naar uit te kijken.

Het zijn de kleine geluksmomentjes in het leven die er toe doen zeggen ze. Ik had zo’n moment toen ik voor het laatst de vaatwasser aan het uitpakken was. Heerlijk om een week geen broodtrommels voor te bereiden, ergens op tijd te hoeven zijn of de vaatwasser moeten uitpakken. De weerberichten voor onze bestemming zijn goed, temperaturen schommelend tussen de 21 en 23 graden. Tweede kerstdag staat in het teken van koffers pakken en alles gereed maken. We zijn er inmiddels aardig goed in dus het dat klusje is zo gepiept. Die avond leg ik Glenn mijn logica uit van spullen pakken. Paspoort en betaalpasjes zijn het belangrijkst. Daarna een dag inbeelden en wat je allemaal nodig hebt. Zwembroek, slippers, zonnebril/brand etc. Vervolgens naar het restaurant in de korte broek en schoenen, na een douche met de benodigde toiletartikelen. Misschien nog een trui mee voor als het afkoelt.

We liggen vroeg onder het wol en genieten van de laatste regendruppels tegen het raam. De wekker staat op een onmenselijke vroeg tijdstip, namelijk 01:15 uur. Auto is 100% geladen en we zijn van mening dat we alles hebben. Glenn staat zoals gebruikelijk direct aan, die heeft er zin in. De illusie dat ze nog ff lekker in de auto gaan slapen hebben we niet meer, resultaten uit het verleden bieden in dit geval zeker garantie voor de toekomst. Glenn houdt van op tijd komen en ik krijg dan ook een schouderklopje voor 13 minuten van de verwachte aankomsttijd af te hebben kunnen rijden. Het was erg rustig op de weg.

Niet alleen op de weg trouwens ook op Schiphol, op dit tijdstip in ieder geval. Bij het horen van de “mind your step” realiseren we ineens dat het nu dan eindelijk zover is. We gaan! Echt in no-time alle “hordes” op Schiphol doorlopen. Bagagedrop, check. Security, check. Paspoorten hebben we zelfs niet tevoorschijn hoeven toveren. We doden nog wat tijd met een broodnodige kop koffie en dan richting terminal D73. Echt stipt op de geplande vertrektijd komt het toestel in beweging en off we go.

Eerste indruk van het hotel is zeer goed. Alles ziet er splinternieuw uit, maar dat was al bekend bij onze persoonlijke reisleidster Nicky. Echt top geregeld weer schat. We kunnen helaas niet direct de kamer in, het is nog maar 10uur. In de lobby vissen we daarom de zwembroeken uit de koffers en in een mum van tijd liggen we aan het zwembad, die overigens veel glijbanen rijk is. Het water is wat fris, mochten we nog iets te klagen willen hebben, maar zonnebrand is geen overbodige luxe. We zijn allemaal moe na de reis en de enkele uurtjes nachtrust die ons gegund waren afgelopen nacht. Glenn valt zelfs, on karakteristiek, in slaap op het strandbed. We liggen in de buurt van de foodtruck waar een altijd vrolijke Esteban ons voorziet van allerlei lekkernijen. Ons appartement begeeft zich dichtbij de bar waar heerlijke cocktails worden geserveerd. We kunnen zo van het balkon afhoppen voor een mojito.

De volgende ochtend kom ik echter voor een onaangename verassing te staan. Deze “ervaren reiziger” is iets essentieels vergeten. Nee de betaalpassen en paspoorten zijn mee maar m’n stapel schone onderbroeken zijn nergens te bekennen. Gelukkig is er een Lidl in de buurt en jawel die blijkt boxers op voorraad te hebben, pfiew. Had die ene nog een keer binnenstebuiten kunnen dragen maar dat bleef me gelukkig bespaard.

Trouwe lezers weten dat er inmiddels geen schrijntje aversie meer is tegen all-inclusive resorts. Dat is pre-kids wel eens anders geweest maar we zijn aardig enthousiast. Voor zo’n weekje er tussenuit in ieder geval. Dit is qua eten en drinken ook wel de beste wat we tot nu toe hebben ervaren. Verder bestaat het gros van de bezoekers weliswaar uit Engelse gezinnen. Plezierige bijkomstigheid is echter dat je je niet hoeft te generen mocht je om 11 uur al zin in een drankje hebben [e-1f923].

Het uurtje tijdverschil zorgt ervoor dat ik op tijd wakker ben. Niet alle reisgenoten hebben hier “last” van dus sluip ik eruit om de omgeving wat te gaan verkennen. Het wordt een wandeling richting het strand. Betere timing bestaat niet want na even gelopen te hebben sta ik oog in oog met de Atlantische oceaan, net op tijd voor de opkomende zon. Een geluksmomentje en een paar fotootjes verder besluit ik terug te keren. Wel een andere route om de omgeving nog iets beter te verkennen. Had echter wel m’n postduif instinct een beetje overschat, kwam niet uit waar ik gedacht had maar met een beetje hulp van Google heb ik het toch gered. Nog een beetje buiten adem, het was een flinke klim, zitten we even later met z’n allen aan het ontbijtbuffet.

Het weer is echt wat je wil op zo’n vakantie. Warm genoeg voor het zwembad en uit de wind barst het zweet je zelfs uit. Inmiddels zijn alle zwembaden en glijbanen getrotseerd, door de gezinsleden die staand kunnen plassen in ieder geval[e-1f923]. Na een paar dagen genieten vraagt opa via Skype of we het eiland al verkend hebben. Eeuh nee eigenlijk niet echt. Los van m’n verkenningstocht zijn we nog niet een dagje aan het strand geweest bijvoorbeeld. De mooie grotten en al het andere moois wat dit eiland te bieden heeft blijft waarschijnlijk ongezien. Waar we wel voor kwamen; zon en een heerlijke tijd samen kunnen we wel degelijk van de to-do lijst afvinken.

Oudjaarsdag mochten de kids een glas cola omdat het immers feest is. Ze staan als eerste op de dansvloer en rennen als dolle stieren door de lobby. De suikerrush is al vrij snel uitgewerkt bij onze jongste waarna die inkakt en de rest van het feest met z’n neus in z’n kleur en puzzelboek is gedoken. De andere is vastberaden om het laat te maken. We doen nog een paar drankjes, doen mee aan de georganiseerde festiviteiten en trotseren de fotobooth. Maar dan is het toch echt wel welletjes geweest. Glenn gaat chagrijnig naar bed omdat ie niet veel vuurwerk heeft gezien.

Nieuwsjaarsdag weer eens tijd voor een ochtendwandeling, hopelijk kunnen de kids nog wat slaap pakken. De lobby is echt een ravage. Confetti overal en zelfs een slapende Engelsman die afgelopen nacht z’n kamer niet gehaald had en z’n roes besloot uit te slapen op de bank in de lobby. Onderweg nog veel Spaanse jeugd tegengekomen met kleine oogjes die vermoedelijk net pas hun feestje hebben verlaten en wachten op een taxi naar huis. De teller met hoeveel dagen nog tegoed staat nog maar op twee, o nee.

We pakken nog wat we pakken kunnen, qua zonuren dan, want er echt op uit lijkt het er niet van de komen. Vandaag weer veel voetballen, glijbanen etc. Het bekende recept. De zwembaden voelen warmer aan dan de eerste paar dagen. Tijdens het ravotten in het water worden de boys en ik ineens aangenaam verrast door Nicky die bovenaan de glijbaan staat en aan stalte maakt om de plons, na maar liefst 5 dagen, eindelijk te gaan maken. Toch een soort nieuwjaarsduik. Ons geluk kan niet meer op. We trotseren gezellig alle vier de glijbanen. Mocht iemand van de krant meelezen, dit is absoluut vermeldingswaardig.

Op ons balkon kunnen we de laatste zonnestralen van een dag opvangen en dat doen Nicky en ik dan ook regelmatig. Dit terwijl de jongens wat van hun “verloren” schermtijd proberen goed te maken. We zijn het eens, deze ervaring en herinneringen zijn kostbaar. Wat hebben we genoten. We kunnen voldaan terugkijken op 2023 en kijken uit naar het nieuwe jaar wat die ons allemaal aan avonturen te bieden heeft.

Gelukkig nieuwjaar allemaal [e-1f618]